در هفته های
نخست پس از آن حادثه رانندگی که او را برای هميشه فلج کرد، اين نگرانی بيش
از ديگر دلواپسی ها او را رنج می داد که برای هميشه از پدر شدن محروم خواهد
شد. آيا او هيچ وقت نمی توانست صاحب فرزند شود؟ ديگر نمی توانست با همسر
دلخواهش ازدواج کند؟
اين پرسش هايی
است که هر روز بسياری از مردان جوان که به دلايل گوناگونان مثل جنگ، حادثه
رانندگی ، سقوط از ارتفاع و .... مبتلا به قطع نخاع می شوند، از خود می
پرسند . بسياری از آنها تمام اميدهای خود را از دست خواهند داد و برخی به
روش های درمانی سخت و دشوار رو می آورند . شايد دليل آن باشد که پزشکان
معالج آنها هنوز از روش های ساده حل مشکلات آنها چيزی نمی دانند.
" گاف " از
جمله مردانی است که با اين مشکل روبه رو شده است. او 28 سال سن داشت و در
يک شرکت رنگ سازی که متعلق به پدرش بود کار می کرد. در يکی از روزهای سال
1991 ميلادی زمانی که در يکی از جاده های ميلواکی از يک سفر کوتاه به
منزل باز می گشت ، ناگهان اتومبيل او روی جاده يخی سر خورد و هنگامی که در
بيمارستان به هوش آمد، متوجه شد که قطع نخاع شده است. در سال های پس از اين
حادثه او با خانم جوانی آشنا شد و دو سال پس از آن حادثه تلخ، يعنی در سال
1993 با او ازدواج کرد. در سالهای بعد، اين زوج به " انستيتو توان بخشی"
شيکاگو مراجعه کردند و درباره بچه دار شدن، با پزشکان اين انستيتو به گفت و
گو نشستند. پزشکان به آنها روشی را پيشنهاد کردند که معمولا" به هر مرد
مبتلا به قطع نخاع پيشنهاد نمی کردند. معمولا" بر عکس بيشتر پزشکان متخصص
باروری، روش پيشنهاد شده به اين زوج ، با روش های ديگر متفاوت بود. پزشکان
متخصص باروری ، معمولا" هنگامی که يک مرد مبتلا به ضايعه نخاعی به آنها
مراجعه می کند، خيلی سريع به روش های گران و تهاجمی مانند " بيرون کشيدن
اسپرم ها از بيضه به روش های جراحی " روی می آورند. اين زوج جوان، روش های
گوناگون را طی شش سال برای باردار شدن امتحان و هزاران دلار نيز خرج کردند
تا سرانجام صاحب يک دختر و يک پسر شدند. داستان بچه دار شدن اين مرد جوان
جالب است و نشان می دهد مردان مبتلا به قطع نخاع با نظر متخصص کارآزموده
باروری می توانند به راحتی صاحب فرزندانی دوست داشتنی شوند، به شرط آنکه
همسر ايشان صبر و حوصله کافی داشته باشد و متخصص باروری نيز بر تمام تکنيک
های باروری مخصوص معلولان، احاطه علمی کافی داشته باشد.
روشی که پزشک
مشاور بارداری اين مرد جوان، در پيش گرفت ، بسيار آسان بود. او با برقرار
کردن يک جريان الکتريکی با ولتاژ پايين، موفق شد ترشح اسپرم های مرد جوان
را تحريک کند ولی مقدار اسپرم ها برای باروری کافی نبود. به همين دليل يک
اسپرم به روش های آزمايشگاهی جدا شد و درون يکی از تخمک های ( سلول جنسی
ماده ) همسر اين مرد جوان تزريق شد.
به اين ترتيب
يک لقاح مصنوعی انجام شد و جنين شروع به شکل گيری کرد سپس اين جنين در
مرحله مشخصی از رشد خود، در درون رحم زن جوان جای داده شد.
به اين ترتيب
بدون هيچ روش تهاجمی، اين مرد جوان و همسرش توانستند تجربه شيرين باروری را
در زندگی دو نفره شان احساس کنند و پسر اين زوج جوان به دنيا آمد. چند سال
بعد از آن ، دومين فرزند اين مرد جوان که تا چندی پيش تصور می کرد هيچ گاه
نخواهد توانست پدر شود، به دنيا آمد و او برای دومين بار ، پدر يک دختر شد.
دکتر " براکت "
که سرپرستی يک گروه تحقيقاتی را در ميامی بر عهده دارد، در يک پروژه
تحقيقاتی، تلاش کرد روش های باروری را که مراکز توانبخشی به مردان قطع نخاع
و فلج پيشنهاد می کنند، مورد بررسی قرار دهد، او با کمال تعجب متوجه شد که
در 100 موسسه مورد بررسی به 28% از مردان جوان روش های ساده باروری که
سالها موفق عمل کرده اند و در 95% افراد موجب باروری شده اند، اصلا" توصيه
نمی شود. نتايج مطالعه اين گروه تحقيقاتی در شماره اکتبر مجله " باروری و
نازايی " به چاپ رسيده است. بسياری از مردان که از ضايعات نخاعی رنج می
برند، دارای مشکلاتی در نعوظ و انزال هستند. " وياگرا " از جمله داروهايی
است که می تواند به بسياری از اين گروه از مردان کمک کند. برخی ديگر هم می
توانند از ايجاد لرزش هايی با ولتاژ کم الکتريسيته برای ايجاد انزال
استفاده کنند و اسپرم به درون سلول های جنسی همسرشان تزريق شود.
سرپرست اين
گروه تحقيقاتی از تمام متخصصان نازايی می خواهد که پيش از روی آوردن به روش
های تهاجمی برای به دست آوردن اسپرم از بدن مردان دارای ضايعات نخاعی، به
سراغ آزمودن روش های ساده تر بروند. آمارها نشان می دهند که تنها در ايالات
متحده آمريکا از ميان 11 هزار نفری که ساليانه قطع نخاع می شوند، 80% آنها
را آقايان 16 تا 45 ساله تشکيل می دهند. سرپرست اين گروه تحقيقاتی معتقد
است که مراکز توان بخشی لازم است کلاس های آموزشی ويژه مردان مبتلا به قطع
نخاع داير کنند و آموزش های لازم را درباره چگونگی برقراری رابطه و توانايی
باروری حتی با وجود قطع ( آسيب ) نخاع به اين مردان و همسران
آنها گوشزد
کنند. مهم اين است که مردانی از اين دست نيز صاحب فرزند شوند که از پذيرفتن
فرزندی به فرزند خواندگی تا باروری با کمک داروها متفاوت است. بنابراين
بهترين روش برای اين گروه از آقايان اين است که جست و جو کنند و آگاه ترين
پزشک را در اين زمينه بيابند، پيش از آنکه وقت و هزينه زيادی را هدر
دهند.
باروری و
برقراری رابطه جنسی يکی از مشکلات اصلی چنين مردانی است. اين طبيعی است که
پس از يک بيماری و يا آسيب تغييراتی در رابطه چنين مردانی با همسرشان ايجاد
شود. بطور کلی مردان دو نوع نعوظ دارند. يکی نعوظ روانی که ناشی از
فرآيندهای بينايی و يا ذهنی است که در چنين افرادی به ميزان معلوليت يا
ناتوانی آنها بستگی دارد. مردانی که کاملا" قطع نخاع هستند و تمام بدن
شان بی حس است، اين نوع نعوظ را تجربه نخواهند کرد. نوع دوم نعوظ، نعوظ غير
ارادی است که در اثر تحريک نواحی حساس بدن رخ می دهد. مردانی که فلج شده
اند، می توانند اين نوع نعوظ را تجربه کنند به شرط آنکه نخاع ناحيه
خاجی آنها آسيب نديده باشد. اوج لذت جنسی برای مردان مبتلا به قطع نخاع
اتفاق می افتد، ولی مشابه مردان عادی نيست. اين حالت برای اين گروه از
آقايان بيشتر يک حالت روانی است و کمتر جنبه جسمی دارد. از آنجا که مردان
دچار قطع نخاع برای رابطه جنسی دچار مشکل هستند، برخی پزشکان ، کاشت
ايمپلنت را توصيه می کنند. " وياگرا" نيز می تواند برخی از مشکلات نعوظ و
برقراری رابطه جنسی را در آقايان معلول حل کند ولی آقايان که فشارخون بالا
و يا پايين دارند و يا از مشکلات عروقی رنج می برند، بايد از مصرف آن
خودداری کنند. روش ديگر برای حل مشکلات نعوظ در اين گروه از آقايان، تزريق
داروهايی مانند " پاپاورين "و " آلپروستاديل" به درون آلت جنسی
است.
اثرات اين
داروها معمولا" تا يک ساعت و بيشتر باقی خواهد ماند اما اين روش، عوارضی
مانند کبودی، عفونت و به جای گذاردن جای زخم را به دنبال دارد. روش ديگر
قراردادن شياف های حاوی داروهای فوق درون مجرای ادرار است که موجب می شود
عروق خونی آلت جنسی خود به خود گشاد شده و نعوظ اتفاق افتد.
