زندگی در خانه پس از آسيب نخاعي

 

   
   

www.isaarsci.ir

   

 

 

 

 

 زندگی در خانه  :

اگر فردی از ويلچر استفاده می کند، داخل خانه و حياط نياز به تغييراتی دارد. او بايد بتواند براحتی با ويلچر در اتاقها و حياط حرکت کند.

باغ:

زمين باغ اطراف خانه بايستی مسطح و سفت باشد تا فرد بتواند با ويلچر در اطراف آن حرکت کند.

سطح شيبدار :

  • يک سطح شيبدار بايستی جايگزين پله های خانه شود.

  • عرض سطح شيبدار بايستی پهن تر از عرض ويلچر باشد.

  • سطح شيبدار بايستی در جلوی درب اتاق دارای يک فضای پهن باشد تا در هنگام بازکردن درب ويلچر بطرف عقب برنگردد.

  • سطح شيبدار بايستی دارای شيب مناسبی باشد يعنی به ازای 12 متر طول سطح شيبدار، يک متر ارتفاع افزايش يابد.

  • در کناره های سطح شيبدار بايستی نرده هايی باشد تا ويلچر از کناره ها پايين نيفتد.

درهای ورودی :

  • عرض درهای ورودی حداقل بايستی 5 سانتی متر پهن تر از عرض ويلچر باشد.

  • اگر درب ورودی پادری داشت در اين صورت نياز به يک سطح شيبدار کوچک برای پادری می باشد.

  • دستگيره درها بايستی براحتی باز و بسته شوند.

  • پرده ها بايستی براحتی از جلوی درب کنار برود.

اتاق خواب :

  • ابعاد اتاق خواب بايستی به اندازه ای باشد که ويلچر براحتی در آنجا حرکت کند.

  • ارتفاع تخت بايد به اندازه ارتفاع صندلی ويلچر باشد تا فرد بتواند براحتی از ويلچر به روی تخت جابجا شود.

  • تخت بايستی يک روکش اسفنجی نرم برای جلوگيری از زخمهای فشاری داشته باشد.

  • لباسها بايد در قفسه ای باشد که براحتی در دسترس باشد.

حمام :

  • اگر خانه بزرگ می باشد، بهتر است حمام و توالت در کنار هم باشد.

  • اگر فرد از يک صندلی مخصوص استفاده کند می تواند خود را در حمام يا در بخشی از حياط که با پرده جدا شده، شستشو کند.

  • حوله بايد براحتی قابل دسترس باشد.

توالت :

اگر استفاده از توالت موجود برای فرد راحت تر از صندلی مخصوص است، بايستی اندازه توالت به قدری باشد که فرد براحتی با ويلچر در آن جابجا شود.

  • درب توالت بايد به اندازه کافی پهن باشد. درب توالت بايد به سمت بيرون توالت باز شود تا فضای داخل بيشتر باشد. البته استفاده از پرده بجای درب برای فرد بهتر است.

  • ويلچر را بايد کنار توالت قرار دهد. ارتفاع صندلی توالت بايد هم اندازه ويلچر باشد تا براحتی از روی ويلچر بروی توالت جابجا شود.

  • هر چيزی که مورد نياز است مثل دستمال توالت يا شير آب بايستی در دسترس فرد باشد.

  • او ممکن است به دستگيره هايی در کنار توالت نياز داشته باشد تا بتواند براحتی خود را جابجا کند.

  • صندلی توالت بايد دارای بخشهای نرمی باشد که مانع از ايجاد زخمهای فشاری شود.

  • يک صندلی مخصوص را می توان در داخل حمام يا در گوشه ای از حياط که با پرده پوشيده شده، قرار داده شود.

کف اتاق و مبلها:

  • کف اتاقها بايد همسطح و صاف باشد.

  • تمام زيراندازها يا پادريها بايستی برداشته شود.

  • مبلها بايستی طوری قرار داده شود که فرد براحتی در اطراف آن حرکت کند.

  • ارتفاع ميزها بايستی به اندازه ای باشد که فرد بتواند با ويلچر پشت آن قرار گيرد.

  • ارتفاع کشوها بايستی به اندازه ای باشد که فرد بتواند با ويلچر به آن دسترسی داشته باشد.

آشپزی:

اگر اجاق گاز در سطح پائينی قرار دارد، بايستی يک ديوار بين اجاق و پاهای فرد وجود داشته باشد تا مانع از ايجاد سوختگی در پاها شود.

اگر اجاق روی ميز قرار دارد بايد ارتفاع ميز به اندازه ای باشد که ويلچر براحتی به زير آن برود.

8- فعاليتهای اجتماعی پس از ضايعه نخاعی :

افرادي  که دچار ضايعه نخاعی شده اند می توانند در فعاليتهای خانوادگی، بازی کردن، رفتن به مدرسه و کارکردن حضور فعالی در جامعه داشته باشند.

در تصاوير زير انواع مختلفی از کارهايی که افراد دارای ضايعه نخاعی مي توانند انجام دهند به نمايش درآمده است. علاوه بر اينها کارهای متعدد ديگری نيز وجود دارد که با حمايت و تشويق خانواده، دوستان و افراد جامعه آنها می توانند ياد گرفته و انجام دهند. 

****

منبع زندگي  مستقل  پس از ضايعه نخاعي   :  كتاب  " "  ترجمه : فرانك تفرشي -محسن ايرواني - انتشارات حيان -1384

   

 

 

 

   

 

 

بازگشت به صفحه اصلی  

 

 

 

 

 

 

 

براي اطلاع از به روز رساني سايت  مشترك  شويد

 
 





Powered by WebGozar

 

مرکز ضايعات نخاعی جانبازان

 مهرماه  هزار سيصد و هشتاد و چهار

info@isaarsci.ir

Copyright © 2005  Isaarsci  Website . All rights reserved