سئوال : آسيب نخاعی چه
تاثيری بر روی اميد به زندگی و سلامت فرد خواهد داشت؟
جواب : الگوی برنامه سيستم مراقبتی ضايعات نخاعی، اطلاعات مربوط به بيش از 20
سال را ، در مورد اميد به زندگی بعد از آسيب طناب نخاعی در اختيار دارد.
مطالعات نشان می دهد که اگرشخصی طی 24 ساعت اول پس از ضايعه نخاعی زنده باقی
بماند، ميانگين اميد به زندگی وی بطور قابل توجهی به شدت آسيب و سطح ضايعه
نورولوژيکی بستگی پيدا مي کند. بطور کلی ميانگين اميد به زندگی در افراد
نخاعی نسبت به عامه مردم کوتاهتر است، اما اختلاف اميد به زندگی در بعضی از
افراد نخاعی نسبت به عامه مردم 10 سال می باشد. بخصوص کوتاه بودن اميد به
زندگی، در مورد اشخاصی که در ناحيه5 C يا پائينتر ضايعه دارند يا کسانی که
بدون کمک دستگاههای هوادهی قادر به تنفس نيستند، کاملا"مصداق دارد. برای مثال
اگر ميانگين اميد به زندگی در يک فرد سالم 20 ساله 77 سال باشد ،بنابراين يک
فرد 20 ساله که دارای آسيب نخاعی کامل در ناحيه 7 C است می تواند
انتظار داشته باشد که 60 سال يا بيشتر زندگی کند.
نکته ای که بايد در نظر داشت اين است که افراد مبتلا به ضايعات نخاعی بواسطه
مراقبت های بهداشتی مناسب و همچنين پيشرفت هايی که در زمينه پيشگيری، شناسايی
بموقع و درمان عوارض آسيبهای نخاعی حاصل گشته می توانند تا دوران سالمندی
زندگی کنند.
کاهش فعاليتهای جسمی بعد از ضايعات نخاعی، يکی از موضوعاتی است که می تواند
باعث بروز مشکلات بهداشتی شود. با توجه به اينکه افراد نخاعی کمتر از افراد
سالم در معرض فشارهای بدنی شديد قرار می گيرند اما بطور کلی دستگاه قلبی
عروقی آنان نسبت به افزايش فشارهای بدنی، کمتر می تواند واکنش دهد.
افراد دارای ضايعه نخاعی مشکلات مربوط به وزن نامناسب را بصورت افزايش و يا
کاهش وزن تجربه می نمايند.
عوامل ديگری نيز بر روی سلامتی افراد نخاعی تاثير می گذارند که از جمله می
توان به عوارض مرتبط با کنترل مدفوع و ادرار و همچنين وضعيت تغذيه و محافظت
از پوست اشاره کرد. عوارض و اختلالات مذکور می توانند بر سطح عملکرد فرد، نوع
و مقدار مراقبتهای مورد نياز و لذت از زندگی موثر واقع شوند. چنانچه عوارض
شديد باشند. می توانند بر روی اميد به زندگی فرد اثر منفی بگذارند. برنامه
های منظم دفع مدفوع و ادرار ، تغذيه مناسب و محافظت از پوست می توانند عوارض
حاصل از آسيب های نخاعی را به حداقل برسانند.
سئوال : چند عواملی منجر به مرگ افراد نخاعی می شوند؟
جواب : 20 تا 25 سال پيش ، علت اصلی مرگ افراد نخاعی نارسايی کليه بود. اما
امروزه بدليل برنامه های مناسب کنترل ادرار،انجام آزمايشات مختلف جهت تشخيص
عوارض و درمانهای به موقع ،اختلالات نروژنيک مثانه (دارای ریشه عصبی) و
نارسايی کليه کاهش یافته است. تا جائی که اين مشکل ديگر جزو چهار عامل مرگ
افراد مبتلا به آسيب های نخاعی محسوب نمی شوند. امروزه ، عوارض ريوی شامل
پنومونی، آمبولی ريوی و عفونتهای ريه که به جريان خون گسترش پيدا می کنند از
جمله عوامل منجر به مرگ افراد نخاعی هستند. ولی اين عوامل در عامه مردم نيز
شايع می باشند. جهت کسب جديدترين اطلاعات در مورد اميد به زندگی و عوامل مرگ
و مير در افراد نخاعی ، الگوی سيستم آسيب نخاعی را که در سايت :
http://www. spinal cord. uab. edu
ملاحظه کنيد و سپس روی " Fact and stats " کليک نمائيد تا لينک شويد.
سئوال : جهت ارتقاء سطح سلامتی و اميد به زندگی چه کارهائی می توان انجام
داد؟
پاسخ : بطور کلی عادات و روشهای بهداشتی و غير بهداشتی که افراد انجام می
دهند، تعيين کننده سلامتی و اميد به زندگی آنان است.
در مورد افراد نخاعی ،" فعاليت جسمی" متناسب با سطح آسيب نورولوژيکی آنان بر
روی سلامتی بسيار موثر است. به اين معنا که بهتراست حداقل ميزان حرکت ممکن و
در صورت امکان اجرای حرکات ارادی عضلات بدن تامين شود.
از ديگر برنامه های سلامتی می توان به" برنامه مراقبتهای منظم و مناسب روده"
و جلوگيری از يبوست شديد اشاره نمود. يک "برنامه مناسب کنترل ادرار" مي تواند
از عفونت دستگاه ادراری پيشگيری نموده و از برگشت ادرار به کليه ها جلوگيری
کند که در نتيجه به حفظ سلامت کليه ها در سنين بالاتر کمک می نمايد. همچنين"
رژيم غذايی سالم و تغذيه مناسب" نيز بسيار مهم است. رژيم غذايی بايستی کم چرب
بوده و کربوهيدراتهای سنتزی کمی داشته باشد و از نظر ترکيب پروتئين و
کربوهيدراتهای طبيعی غنی باشد. همچنين رژيم غذايی سالم که حاوی فيبر کافی است
جهت بهتر کردن کارکرد دوره ها و نيز کمک به بهبود برنامه دفع نقش به سزايی
دارد.
جهت سلامت ريه ها از "مصرف سيگار" پرهيز کنيد. بخصوص از کشيدن سيگارهای دست
دوم جدا" خودداری نمائيد.
در نهايت" انجام معاينات کلی بطور سالیانه" و بوسيله پزشک آشنا با مسائل
ضايعات نخاعی بسيار مفيد خواهد بود و اطلاعاتی را به شما ارائه خواهد کرد که
جهت سالم ماندن شما بسيار اهميت خواهد داشت.
عوامل زياد ديگری وجوددارند که بر سلامت و اميد زندگی افراد مبتلا به ضايعات
نخاعی تاثير می گذارند. هر فردی لازم است که تصميم بگيرد چگونه می تواند سطح
سلامت خود را بهبود بخشد و در جهت ارتقای آن گام بردارد. اين موضوع می تواند
بصورت فردی و يا به شکل گروهی و يا طی هماهنگی با متخصص آشنا به ضايعات نخاعی
صورت پذيرد. هر شخصی ممکن است با سئوالاتی که ذکرشد، مواجه شود. لذا تمامی
افراد بايستی به کسب اطلاعات در مورد آنچه که می تواند در جهت زندگی سالم و
مشکلات بهداشتی کمتر کمک نمايد ، بپردازند. افرادی که تصميم می گيرند که نقش
فعالی در جهت تطبيق و حفظ روش مناسب زندگی خود داشته باشند قابل تحسين هستند.
****
منبع:مقاله: " آسيب نخاعی و اميد به زندگی"-مترجم:مهندس عباس كاشي
(ohealth2007@yahoo.com)- انتشار : مركز ضايعات نخاعي جانبازان - تیر
1387برگرفته از:سایت:
http://www.umshp.org/hp/resourse/sci/columns/doclife.shtml
