در این مقاله به موضوعاتی مانند قابل استفاده نمودن مسکن،روش مناسب سازی آن، نحوه ایجاد تغییرات ضروری متناسب با نیازهای افراد ویلچری و نکاتی درمورد مناسب سازی باغچه منازل افرادنخاعی پرداخته شده است.

 

مشکلی که معمولا" در ارتباط با مسکن های اجاره ای شخصی(اعم ازآپارتمان یا خانه) مطرح می باشد، متقاعدکردن صاحب خانه جهت موافقت با انجام مناسب سازیهايي موردنیاز فرد ویلچری است. می توان برای اجرای مناسب سازی اقدام کرد، اما این احتمال وجود دارد که صاحب خانه مصرباشد تا در پایان مدت اجاره، خانه او به وضعیت اولیه خود برگردانده شود. اگر مسکن موردنظرفردویلچری آپارتمان باشد، می تواند(بااستفاده از تسهیلات مخصوص افرادویلچری) تغییراتی را که در قسمت های مشاع ساختمان که موردنیازاست،انجام دهد. (مانند ساخت رمپ جلوی در ورودی ساختمان، مناسب سازی در قسمت کنترل آسانسور، و امثال آن).

اگر فرد نخاعی قبل ازمجروحیت خود خانه شخصی داشته باشد، مشکل اصلی او مناسب سازی آن خواهدبود.
استفاده از مسکنهايی که برای منظورهای خاص ساخته شده اند
در صورتی که افرادویلچری برای اولین بار تصمیم به نقل مکان یا خریدمسکن می کنند ، می توانند به دنبال مسکن های خاصی باشندکه برای استفاده از آنان ساخته شده اند . هرچند بعضی از مسکن سازهای بزرگ،برای افرادسالمند یاناتوان ،خانه های ویژه ای ساخته اند یاطرح های اختصاصی را برای آنان ارائه داده اند، اما امکان داردکه طرح مذکور برای هرکسی خیلی مناسب نباشد. معماران این گونه طرح ها، اغلب اینطور تصور می کنند که افراد ناتوان دارای نیازهای یکسانی هستند. ازسوی دیگر، شاید افراد ناتوان دوست نداشته باشند ،در جایی زندگی کنند که تمام همسایگان آنها سالمند یا افرادناتوان باشند.

اگرافراد نخاعی به اندازه کافی استطاعت داشته باشند، مسلما" می توانند مسکن شخصی خود را متناسب با نیازهای خودشان بسازد. اما باید به خاطر داشت ، در صورتی که طرح موردنظر غیرمتعارف باشد ویا اینکه اجرای مناسب سازیها خیلی پرهزینه باشد، این موضوع می تواندباعث گرددکه بعدها فروش خانه در بازار آزاد با مشکل مواجه شود. به همین دلیل بانک ها و شرکتهای ساختمانی تمایل چندانی ندارند که آنها را به عنوان وثیقه از شما یا خریداران بعدی بپذیرند.

در صورتی که تمایل داشته باشید مسکنی را خریداری وسپس آن را مناسب سازی کنید ،لازم است که نکاتی مانند نحوه یافتن یک ملک مناسب ، گرفتن وثیقه، اطمینان از قابل مناسب سازی بودن مسکن  ومحل زندگی فرد درزمان مناسب سازی مورد توجه قرار گیرند.البته اگرفردازنظردرآمد پشتیبانی داشته باشد، توانائی خرید مسکن راخواهدداشت.

یکی ازامکاناتی که ارزش توجه دارد، مناسب سازی خانه های سیار است. سازندگان خانه های سیار که ازگذشته دور  وبه طورعلمی این خانه ها رابراساس احتیاجات خاص مشتریان خود طراحی می کردند ، این توانائی رادارندکه مناسب سازی های موردنیازافراد ناتوان را نیز انجام دهند. محلهای استقراراین کاروانها اغلب در نظر گرفته می شود؛ به طوری که دسترسی به آنها مشکل سازنباشد. در صورت کسی تمایل به جابجایی داشته باشد، و با فرض یافتن یک محل مناسب دیگر می تواند خانه مناسب سازی شده خود را به مکان موردنظر انتقال دهد.

مری جوردن، که مبتلا به پاراپلژی حاصل از آراکنوئیدیتیس Arachnoiditis  است در خاطرات خودچنین می گوید:
" به عنوان یک فرد پاراپلژی، بعد از سه سال و نیم زندگی در بخش بیماران مزمن واحد ایسکس ، تصمیم گرفتم یک زندگی( مستقل) راآغازکنم. در سال 1978 یک خانه سیار دو واحدی را خریداری کردم که یک پاسیوی کوچک به اندازه 20 در 36اینچ(حدود50 در92 سانتیمتر)نیز در آن ساخته بودند. از ادغام دو اتاق خواب موجوددرآن، فضایی به دست آمد که امکان حرکت با ویلچر را برای من فراهم می کرد (البته اتاق خواب اصلی آن برای همراهم به صورت دست نخورده باقی ماند). من درموقع سفارش خانه به سازنده آن، فهرستی ازاصلاحات موردنیازرا ارائه داده بودم. تمام درها عریض شدند، حمام بازسازی و دَرِ آن نیز کشویی شد. سطوح آشپزخانه پایین تر آورده شد و یک سیستم گرمایش مرکزی برای آن نصب گردید وبرای حفظ گرما نیز پنجره های دوجداره بکاربرده شد و.... با وجود آن که چند سال است که از آن خانه نقل مکان کرده ام، اما هنوز خاطرات خوشی از آن دارم؛ زیرا امکان فرارمن را از آن مراقبت های سازمانی فراهم کرد".
 

قبل از اولین ترخیص فرد نخاعی از بیمارستان وبازگشت او به منزل خود، باید تغییراتی در آن ایجاد شود که امکان ورود به منزل و دسترسی به جاهای مورد نیاز او فراهم گردد. شاید منزل فردبه هنگام بازگشت خیلی مناسب بنظرنرسد و به همین دلیل تصمیم به نقل مکان بگیرد.بااین حال شاید از جهاتی هم زمان برای جابجایی اوچندان مناسب نباشد. فردبایستی بدون مواجه شدن با تمام استرس ها وتنش های حاصل از جابجائی به اندازه کافی فرصت کافی داشته باشد. فردنخاعی بعد از یک دوره طولانی بستری شدن در بیمارستان، نیاز دارد که باجاها، اشیاء، مردم و دوستان خود آشناشود.بنابراین بهتر است که ابتدا حداقل مناسب سازی ها اجراشود تا امکان زندگی در خانه فعلی او فراهم گردد و می توان موضوع جابجائی و یا اجرای تغییرات پرهزینه تر بعدی را به زمانی موکول کرد که فرد درک درستی ازشرایط خود داشته باشد.

در این موارد چگونه باید تصمیم گیری شود؟ فهرست بررسی سئوالات زیر می تواند مفید باشد:

ج) فهرستی از سؤالاتی که باید در ارتباط با مسکن موردبررسی قرار گیرند:

- آیا خانه در جای مناسبی نزدیک به فروشگاهها، محل اقامت دوستان، محل کار، مدرسه یا دانشگاه، رستوران، باشگاهها و اماکن تفریحی و ورزشی واقع شده است؟
- سنگفرش های بیرون و مجاور خانه چگونه هستند؟
- آیا امکان عبوراز درورودی ساختمان وجوددارد ؟ آیا جلوی آن پله وجوددارد؟
- آیا مسیر خانه عرض کافی دارد ؟ آیاسنگفرش آن مناسب دارد؟ آیا کل مسیر خانه هم سطح است؟
- آیا درمنزل موردنظرتان باغچه وجوددارد؟ آیا باغچه قابل دسترس می باشد؟ وآیا به اندازه کافی مسطح است؟

- محل پارک خودروی شما درچه موقعیتی قراردارد؟
- آیا می توانیدبا ویلچرخوددرکناردرراننده یا سایردرهای خودرو جابجا شوید؟
- آیا درمواقع بارندگی، هنگام جابجائی از خودرو تا خانه امکان خیس شدن شماوجوددارد؟

- آیا در صورت بروز حریق دو راه برای خروج اضطراری پیش بینی شده است؟
- آیا ازدر جلویی منزل به راحتی می توان عبور ومرورکرد؟
- آیا راههای دسترسی به منزل هم سطح هستند یا برای رسیدن به آن باید از چند پله عبورکرد؟ آیا امکان شیب دارکردن آنها وجوددارد ؟آیا فضای کافی برای ساخت یک رمپ دائمی وجود دارد؟
- آیا دسترسی به قفل در به راحتی امکان پذیراست؟
- آیا می توان دستگیره دررا به راحتی دردست گرفت، و وزن در به اندازه ای است که بتوان آن رابه راحتی باز کرد؟
- آیا امکان دسترسی آزادانه ازجلوی درتا اتاق خواب و آشپزخانه وجود دارد؟
- آیا سطوح کف منزل مناسب هستند؟ آیا کفپوش ها به اندازه کافی محکم می باشند؟ آیا درمسیر حرکت ویلچر قالی و قالیچه قرار داده شده است؟
- آیا امکان دسترسی از هال به اطاق های طبقات پایین منزل وجود دارد؟
- آیا در تمام طبقات منزل توالت قابل استفاده وجود دارد؟
- فرد ویلچری چگونه می تواند به طبقه پایین دسترسی داشته باشد؟ آیا نیازی به این کار هست؟
- آیا عرض درها کافی است؟
- آیا درمنزل امکان حرکت به عقب وجوددارد؟
- آیا امکان برداشتن سکوی ورودی منزل وجوددارد؟
- آیا دسترسی به باغچه به آسانی امکان پذیراست؟

- آیا درمنزل قسمتهائی وجوددارندکه امکان دسترسی به آنهانباشد؟
- آیا کلیدهای برق و دوشاخه ها در ارتفاع مناسبی قرار دارند؟
- آیا کنترل های تلویزیون، وی سی دی و غیره به راحتی قابل استفاده هستند؟
- آیا می توان به راحتی به تلفن دسترسی یافته و از آن استفاده نمود؟
- آیا باید مبلمان را جابجا کرد یا بعضی از آنها را ازمنزل خارج نمود؟
- آیاشرایط فعلی منزل طوری است که امکان ملاقات با دوستانی که دارای ناتوانی های مشابه هستند،درمقایسه با افرادغیرویلچری دروضعیت مناسبی باشد؟ وبطورکلی آیا فضای کافی برای ملاقات باسایر دوستان ویلچر ی وجود دارد؟
- آیا در طبقه همکف فضائی وجوددارد که فردویلچری بتواندازآن بطورنسبتا"اختصاصی استفاده کند؟
- آیا نیازی به سیستم اعلان خطر وجود دارد ؟
- آیا جایی برای نگهداری ویلچرهای اضافی پیش بینی شده است؟
- آیا در داخل ساختمان جایی برای ورزش وانجام تمرینات بدنی وجود دارد؟
- آیا اتاقی وجود دارد که بتوان آن را برای انجام کارها اختصاص داد؟
- آیا در صورت نیاز ،اتاقی برای اقامت دوست یا پرستار فرد ویلچری وجوددارد؟

- آیا سینک ظرفشوئی،اجاق گاز، یخچال فریزر، گنجه ها، قفسه ظروف ،کابینت ها و سطل زباله براحتی دردسترس فردقراردارند ؟
- آیا درهای تمام تجهیزات موجوددرآشپزخانه به آسانی بازوبسته می شوند ؟ آیا فواصل بین قفسه های داخلی به اندازه ای هستند که به آسانی قابل استفاده هستند ؟
- آیا سطوح کار درارتفاع مناسبی قرار دارند؟
- آیا با اطمینان کامل می توان ظروف داغ را از روی اجاق گاز به سطوح کار انتقال داد؟

- آیا می توان به راحتی به ماشین لباسشویی دسترسی داشت و از آن استفاده کرد؟
- آیا امکان دسترسی آسان به کنترل های تجهیزات وجود دارد؟
- آیا اعلام کننده های دودوحریق برای استفاده ، آزمایش و تنظیم مجدددر دسترس قرارگرفته اند؟
- آیا می توان به راحتی به صندوق نامه ها واوراق پستی منزل دسترسی داشت؟
- آیا شیرهای گاز و فلکه آب وکلیدهای کنترل وسائل برقی دردسترس قراردارند؟
- آیا امکان دسترسی به فیوزهای برق وجود دارد یا خیر؟

- درکجای اتاق خواب می توان خوابید؟
- آیا فضای برای گذاشتن ویلچر وجود دارد؟
- حرکت بین اتاق خواب، حمام و توالت چگونه انجام خواهدشد ؟
- چه نوع تختی مورد نیازخواهد بود؟ ارتفاع و پهنای تخت برای فرد موردنظرچقدرباید باشد؟ آیااندازه اتاق خواب به اندازه ای است که بتوان لباس ها  و وسائل شخصی مانند واکر و امثال آن را درآن جای داد ؟ آیا به اندازه ای بزرگ است که دو نفربتوانند درآن بخوابند؟ چه کسی تدارکات لازم را برعهده می گیرد؟
- چه نوع تشکی باید استفاده شود؟
- نحوه جابه جا شدن بین تخت و ویلچر چگونه خواهدبود ؟
- لباس ها کجاباید نگهداری شوند؟و چگونه می توان به آنها دسترسی داشت ؟

 

- چگونه می توان وارد حمام شد؟
- آیا فضای کافی برای دسترسی به توالت وجود دارد؟
- آیا ارتفاع توالت مناسب است؟
- آیا محل نصب دستگیره ها به اندازه کافی محکم می باشد؟
- آیا برای استفاده ازآن می توان درکنار وان قرارگرفت ؟ آیا لازم است از بالابر استفاده شود؟
- آیا بهتراست از دوش استفاده شود؟
- اگر از صندلی زیردوش استفاده شود، آیا این صندلی را می توان روی توالت قرار داد؟
- اگر نه، چه نوع صندلی دوشی مورد نیاز خواهد بود؟
- آیا درزیر روشویی فضای آزادکافی برای قرار گرفتن زانوها وجود دارد؟
- آیا لوله های آب داغ برای جلوگیری ازسوختن پاها به اندازه کافی عقب قرار دارند؟
- آیا حمام باید بصورت اشتراکی مورداستفاده تمام افراد منزل قرارگیرد ؟آیا بهتر نیست که سایرافراد حمام جداگانه ای داشته باشند؟

- چه کسی تغییرات مورد نیاز را انجام خواهدداد؟
- هزینه اجرای اصلاحات چگونه پرداخت خواهد شد؟
- آیا امکان توسعه ساختمان وجود دارد؟
- دراینصورت هزینه های آن چگونه خواهدبود ؟
- آیا بهتر نیست که به محل دیگری نقل مکان شود؟
- آیا لازم است که برای ایمنی در برابر حریق محل امنی در طبقات فوقانی مثلا" اتاق خواب ساخته شود؟
آیا لازم است که ازآسانسوریابالابر استفاده شود؟
- آیا به دلایلی مانند استفاده ازمنظره بیرون ساختمان، بهره بردن ازنور، خلوتی، تماس با دیگران، بهتر است فرد در طبقات فوقانی بخوابد ؟
- آیا باید از بالابرهای پلکان ،یا سکوهای بالابر ویاآسانسورساکنین استفاده شود؟
- هزینه نصب و نگهداری بالابرها چقدر خواهدبود وچگونه پرداخت خواهدشد ؟
- آیا امکان صدازدن سایرافرادازطبقات دیگر وجود دارد؟
- درغیراینصورت، آیا درشرایط اضطراری امکان فرار وجود دارد؟

- سایر تجهیزات و کمک های مورد نیاز چه چیزهائی خواهندبود؟
- چه کسی امکانات موردنیازراتامین خواهدکرد؟
- چه کسی کمکهای موردنیازفرد را تامین خواهدکرد؟

بسیاری از مردم (و حتی خود شما) احتمالاً تصور می کنید که به دلیل نخاعی بودن و ناتوانی باید در خانه ای یک طبقه زندگی کنید. اما ضرورتی برای این کارنیست ! در این خصوص باید به یکسری نکات توجه داشت:

- راههای موجوددر بیرون ازمنزل (پله ها، راههای ورودی، مسیرها ، ،آستانه ها، .....) دراین نوع خانه ها ممکن است بهتراز انواع دیگر خانه ها نباشد.
- خانه های یک طبقه مدرن، اغلب دارای گذرگاههاودرگاههای کوچک و گوشه های تنگ هستند.
- مناسب سازی و توسعه ساختمان های یک طبقه نیزبه اندازه مناسب سازی آپارتمانها و یا خانه های دوطبقه و نصب آسانسور یاحتی بیشتر از آن هزینه در برخواهد داشت.
- آیانیازاست که به طبقه بالای خانه موجودخود دسترسی داشته باشید؟ شاید لازم باشد فقط در طبقه هم کف زندگی کنید؛ این حالت همانند موقعی خواهدبود که در خانه ای یک طبقه حرکت می کنید.

"در سال 1973 به من توصیه شد که، یک خانه یک طبقه خریدداری کنم. این پیشنهاد به این مفهوم بودکه محل زندگی ام را تغییر دهم ومن هم حاضر به این نقل مکان نبودم. به همین دلیل، به جای این کارتصمیم گرفتم که یک آسانسور و بالابر خریداری کرده وکارهائی که برای من مهم بودندراانجام دهم.به نظرمن خانه های یک طبقه برای همه مناسب نیستندو این موضوع به خود فرد و نیازهای او بستگی دارد.درحال حاضر من دریک خانه نیمه مجزا ی دو طبقه زندگی می کنم. مابا داشتن سه بچه به فضای بیشتری نیاز داشتیم.ازطرفی اگر می خواستم خانه ای یک طبقه بخرم، باید از تمام دوستانم جدا می شدم."

هرگز سعی نکنید که بیش از اندازه اقدام به مناسب سازی کنید. تبدیل نمودن خانه به خانه ای با فن آوری بالاممکن است برای سایر افراد ساکن درمنزل مناسب نباشد و حتی ممکن است بعد از مدتی برای خود فردنخاعی هم غیرقابل استفاده شود. توجه داشته باشید که آنچه افراد نخاعی به آن نیاز دارند ،خانه ای منطبق با نیازهای خاص آنان است، نه بیمارستانی که به شکل خانه درآمده باشد.

مشکل اصلی بیشتر افرادنخاعی ، نحوه تامین بودجه لازم برای انجام تغییرات و خرید تجهیزات مورد نیازآنان است. اما گاهی اوقات کسانی که بودجه کافی دراختیاردارند، وسوسه می شوند که هزینه زیادی را صرف داشتن بهترین ها نمایند.همیشه باید در برابر این نوع وسوسه ها مقاومت شود. تطبیق دادن فرایندی است که نه تنها محیط زیست و اشیای موجود در آن را در بر می گیرد ، بلکه خود فرد (یعنی بدن وی، نیازها،خواسته ها و آرزوهای او) رانیز شامل می شود. در سال های اولیه بعد از آسیب نخاعی، فرد پیوسته در تلاش است که خود را با شرایط جدید خود وفق دهد. اما باید توجه داشت که همین وضعیتی که در حال حاضر برای شخصی بهترین شرایط به شمار می رود، ممکن است باگذشت چند سال به شرایطی کاملاً نامناسب تبدیل شود.

حتی اگرفرد نخاعی تنها زندگی کند یا تصمیم به آن داشته باشد، باید درنظر داشت که تغییرات اعمال شده در خانه تا چه حد برروی زندگی دیگران تأثیر خواهد داشت. بایدتوجه داشت که چگونه کسی که از ویلچر استفاده نمی کند، می تواند در آشپزخانه ای غذا بپزد که با سینک و سطوح کاری در حد ارتفاع ویلچر انطباق داده شده است؟ اگر فقط یک حمام در خانه وجود داشته باشد، تجهیزات مخصوص حمام و توالت فرد نخاعی نبایدطوری باشدکه برای دیگران مشکل ایجادکند. همچنین بایدبه نکات ایمنی، رفاهی و نیازهای پرستار و سایرکسانی که مراقبت از آنها را بر عهده دارند،توجه نمود. بطورکلی نکات مهمی که در این ارتباط مطرح هستند، ازاین قرارند:
- آیا امکانات اختصاصی دیگری برای سایرافرادی که همراه فردنخاعی زندگی می کنند، وجود دارد؟
- آیا تجهیزات مورداستفاده فردنخاعی،برای سایرساکنین مشکلی ایجاد می کند ؟
- آیا امکانات موجود در خانه به گونه ای تغییر یا مناسب سازی شده است که دیگران نمی توانند از آن استفاده کنند؟
- آیا برای بالابردن وجابجائی فردنخاعی از تجهیزات مناسبی استفاده می شود تا خطر صدمات کمری برای پرستار یا مراقبین او به حداقل برسد؟

" بالابر و آسانسور هویت مرا به من باز گرداندند. توانایی رفتن به توالت وحمام بدون این که به کمر کسی آسیب برسد، برای من موضوع بسیار مهمی بود.به نظر من،درست است که این مسئله استقلال کامل را به من برنگرداند، اما تا اندازه زیادی استقلال مرا تأمین و درمن حس کنترل ایجادکرد.دیگر من برای امور شخصی خود به دیگران متکی نیستم و در حال حاضر همانندسایر افراد خانواده ام محسوب می شوم .امادرواقع این بالابر است که بخشی از استقلال مرا تامین نموده است ".

خرید خانه برای افرادنخاعی همواره پروسه ای دشوار محسوب می شود .به خصوص وقتی که خانه موردنظرمناسب سازی نشده باشد، با درنظرگرفتن اقدامات موردنیاز وانجام مناسب سازی متناسب با شرایط خاص فرد ، این پروسه دشوارتر هم خواهد بود. فرد نخاعی باید نیازهای خود را به تفصیل برای آژانس های مسکن توضیح دهد. امانباید انتظار داشته باشد که آنها فقط خانه هایی را معرفی کنند که معیارها ی موردنظرآنان لحاظ شده باشد.چراکه بیشتر آژانسهابه این موضوع توجه کافی ندارند.

افرادنخاعی برای ارزیابی و مقایسه املاک مختلف می توانند از بانکهای اطلاعاتی استفاده کنند.
باید از فروشنده تقاضای همکاری کرده و مواردی را که در توضیحات بنگاه نیامده از آنها پرسیدو اطلاعات موردنیاز خود را کامل نمائید. البته این دقت نظر به نفع هردو طرف خواهد بود. وقتی قدرت انتخاب محدود باشد، می توان از کارشناسان کاردرمانی ، معماران ساختمان وسایر افرادخبره درخواست کمک نمود. (شایدآنان نمایندگانی داشته باشند که بتوانند افراد نخاعی را در بازدید از ملک همراهی کنند).

اگرقصد رهن کردن یک خانه جدید برای خود هستید، انجام یکسری تحقیقات ضروری به نظر می رسد. در این زمینه ساده ترین و ارزان ترین راه این است که یک ارزیابی و تحقیق درخصوص مورد رهن بعمل آید. باید ابتدا مبلغی را به رهن دهنده پرداخت نمود وآنان یک نفررابرای انجام تحقیقات درنظرمی گیرند. شما تنها توضیح مختصری در باره یافته های تحقیق دریافت می کنید وسپس براساس آن، اطلاعات بیشتری در زمینه میزان ارزیابی و نظر محقق در مورد مناسب بودن وضع ساختمان ارائه خواهدشد.
همچنین می توان به نوبه خود یک گزارش تفصیلی تر   یا یک تحقیق کاملا" اساسی را درخواست نمود. در چنین شرایطی یک نفربه عنوان ارزیاب برای شما کارخواهد کرد و می توان از او درخواست نمود که بعضی از موارد خاص را مورد بررسی قرار دهد (ازجمله استحکام سقف برای تحمل نصب بالابر، یا امکان تبدیل یکی از اتاقهای موجوددر طبقات پایین به حمام).البته این گزینه کاملاً پرهزینه است . درهرحال اجاره دهندگان غالباً اصرار دارند که ازارزیابهایی استفاده کنندکه فهرستهای مورد تأئید دراختیاردارند و معمولاً به شما اجازه نمی دهندکه شما کسی را(که احتمالاً در مورد مناسب سازیهای لازم برای افراد معلول دارای اطلاعات خاص هستند) از جانب خود همراه داشته باشید.
اگر رهن دهنده انعطاف چندانی ازخود نشان ندهد، ساده تر آن است که برای کارهای ارزیابی ازدونفر استفاده شود : حداقل یک نفررا برای ارزیابی موضوع رهن و فرددیگری را مشخصا" به عنوان ارزیاب منتخب خود جهت بررسی تمام جنبه های مرتبط با مسائل مناسب سازی خانه به منظور بررسی تأمین نیازهای خاص فردنخاعی .

 این بخش مشتمل بر اطلاعاتی است که توسط تونی جکسون، مشاور ساختمان و متخصص در اموربرنامه ریزی و طراحی های ویژه افراد نخاعی ارائه شده است. اندرو واکر که به روز رسانی این مبحث را انجام داده، تجربیات خود را در مورد یکی از واحدهای ضایعات نخاعی بیان نموده است.

" از آنجا که قادربه تامین هزینه های آسیب خودم ( ضایعه کامل درناحیه T10/11 ) نبودم، مجبور شدم بودجه خود را از طریق بانک، مؤسسات خیریه و مراکزمحلی اعطاء کننده وامهای ویژه معلولین تأمین نمایم. خوش شانس بودم که روز جمعه مرکزنخاعی را ترک کرده و توانستم دوشنبه بعد پیگیریهای خود را آغاز کنم. ازاین رو این امکان وجود داشت که 5 قسمت ازکمک های اعطایی را روی هم بگذارم. مایل بودم به خانه مان در مرکز لندن بازگردم تا درمیان افرادی باشم که آنها را می شناختم. پیشنهاد مهربانانه خانواده ام را برای تهیه خانه ای یک طبقه در خارج از لندن نپذیرفتم. اما من یک فردنخاعی بودم و برای انجام تغییرات لازم بود که صاحبخانه مراببیند وتائیدکند.اما آمادگی لازم وجودنداشت و مددکاران اجتماعی هم نمی توانستند در این ارتباط به من کمک کنند. ولی در بخش بهداشت محیط که وکلای آن قوانین مربوط به افراد نخاعی مزمن را که مصوب سال 1970 بوده به دقت مورد بررسی قرار می دادند، یکی از منسوبین خود را یافتم. یکی ازوکلا به من گفت که طبق قانون ، مسئولین محلی اختیار لازم را دارند و نیازی به تائید صاحبخانه نیست. مجوز برنامه ریزی و کنترل ساختمان که بخش دیگری از اختیارات آنهاست، به سرعت داده شد. انجام تغییرات بر روی خانه  سه ماه ذکر شده در قرارداد بلکه شش ماه به طول انجامید. شورای مربوطه هم با حداقل برآورد هائی که شده بود ،موافقت نکرد. اما یکی از سازنده گان برآورد نمود که کار را همانگونه که من می خواستم انجام خواهدداد. باید در این مدت در هتل زندگی می کردم و لازم بودبرای رسیدن به محل کار و اقامتم مسافتی را با ویلچرم طی کنم. از بسیاری جهات، این تجربه باوجود مشکلاتی که داشت ارزشمند بود. به نظر من، زندگی در هتل بهتر از بیمارستان بود واز آن بهتر برگشتن دوباره به خانه و آشپزی حتی در سطح ابتدایی موهبتی بزرگ بود. این کار بدون پشتیبانی دوستان؛ منسوبین و حمایتی که از من در محیط کار به عمل آمد، امکان پذیر نبود. بالاخره خانواده ام ناسپاسی مرا فراموش کردند و به اهمیت استقلال من پی بردند".

فکر انجام مناسب سازیهای اساسی و تغییرات ساختاری در خانه، می تواند باعث تشویش و نومیدی گردد. هیچ کس دوست ندارد خانه خود را به بیمارستان تبدیل کند. اما اگر طراحی های مربوط به تغییرات درست صورت گرفته باشد، نه تنها با نیازهای شما تناسب بیشتری خواهد داشت، بلکه کیفیت زندگی شما را نیز بهبود خواهد بخشید. رمپ ها می توانند برای شما مفیدباشند ، درهای عریض تربه وضوح بهتر هستند و هر اقدامی در جهت توسعه ساختمان باید با بقیه خانه هماهنگی داشته باشد. بدیهی است تغییراتی مانند نصب بالابر همیشه جزو کارهای تخصصی است و سازندگان آنها آگاهی زیادی نسبت به اهمیت همه جانبه آنها حتی زیبابودن محصولات خود هم دارند.

مناسب سازی خانه ها گستره وسیعی از تغییرات را در بر می گیرد، که از آن جمله می توان به عریض کردن درها، نصب رمپ دائمی، مناسب سازی آشپزخانه و کارهای دیگری مانند بزرگ کردن حمام یا اتاق خواب، نصب بالابر و امثال آن اشاره کرد. درآغازکار شاید متوجه نشوید که چه تغییراتی ضرورت دارند یا امکان پذیر هستند، اما اگر فرداز ویلچر استفاده می کند، همیشه لازم است تغییراتی درراستای مناسب سازی ایجادشود.
معمولا" اولین معضلی که معمولاً با آن مواجه می شویم، این است که آیافردنخاعی مجبوراست خود را محدود به طبقه همکف کند یامی توان با نصب آسانسور امکان دسترسی به سایرطبقات را فراهم نمود؟ اگر فردبخواهد در طبقه همکف ساکن شود،کجا باید بخوابد؟ آیا امکان دسترسی به حمام وجود دارد؟ آیا امکان افزودن یک بخش اضافه به ساختمان و گسترش آن وجود دارد؟ کارمناسب سازی چقدر هزینه برمی دارد و نحوه پرداخت هزینه ها چگونه خواهد بود؟

در مدتی که در بیمارستان هستید، کارشناسان کاردرمانی توصیه های لازم را ارائه کرده یا شما را با افرادی ارتباط می دهند که آنها می توانند در این موردبه شماکمک کنند. بعد از ترخیص،کارشناسان کاردرمانی موجوددر محل زندگی شما قادرند توصیه های لازم را در ارتباط با بهترین روشهای رفع نیازهای شما و درخصوص نحوه درخواست اعطای تسهیلات ویژه افرادنخاعی (که هنوز هم جزو معمول ترین شیوه های کمک به اجرای خدمات مناسب سازی دانست) ارائه نمایند.

افراد نخاعی باید نیازهای دراز مدت و فوری خود را بررسی کنند. این کار موجب اجتناب از افزایش هزینه های اضافی برای انجام تغییرات آتی خواهد شد. کارشناسان کاردرمانی می توانند در این موارد به بیماران کمک کنند. با این حال،اگر نیازها و شرایط فرد تغییر کنند، دلیلی برای درخواست و دریافت کمک های اعطایی جهت انجام تغییرات مناسب سازی وجود ندارد و بیشترتوجهات بایدمعطوف ملک موردنظربرای نقل مکان آتی شود.

مراکز مناسب سازی محیط، طیف گسترده ای از فهرست های بررسی در مورد طراحی ابعاد و مشخصات قسمتهای مختلف ساختمان مانند آشپزخانه، حمام و دستشویی؛ رمپ ها، بالابرها و غیره به همراه جزئیات کامل آنان را ارائه نموده و دراین خصوص دارای دفاتری هستند. جهت طراحی مناسب سازی ها یک راهنمای مقدماتی وجودداردکه مجموعه ای است حاوی نقشه های تفصیلی و ممیزی نقاط موردنظربرای مناسب سازی می باشد. باوجوداین که این نقشه ها برای ساختمان های عمومی طراحی شده اند، اما بیشتر جزئیات آنها برای خانه های مسکونی نیز قابل استفاده هستند.
موسسه تحقیقات مسکن، مدارکی را تحت عنوان " استانداردهای توسعه طرح" تهیه کرده که ملزومات موردنیازبرای خانه های ثبت شده موجوددرجامعه را تهیه و در اختیار قرار می دهد. این استانداردها شامل اندازه های توصیه شده برای مناسب سازی خانه های افراد ویلچری هستند.

بیشتر افراد نخاعی که درراستای مناسب سازی خانه های خود ،درصددانجام تغییرات برمی آیند، یا در این ارتباط تجربه ای ندارندو یااینکه تجربه آنان بسیار محدود می باشد. مطمئناً این افراد به کمک متخصصین نیاز خواهند داشت.بنابراین افرادنخاعی باید بدانندکه به چه افرادی مراجعه نموده و آنها چه فعالیت هایی رامی توانندانجام دهند. علاوه براین،افرادمتخصص می توانند به عنوان نماینده فردنخاعی کارتغییرات مناسب سازی را انجام دهد. دراین مورد فردنخاعی بایدمطمئن شودکه افرادمتخصص به طور کامل از ناتوانی های او آگاهی دارند. در صورت نیازبایدقادرباشد سؤالات فراوانی را ازبیمار بپرسند.

انجمن کارشناسان کار درمانی- کاردرمانان متخصصینی هستند که در زمینه نیازهای افراد ناتوان تبحر دارند و هرچند با طیف گسترده ای از معلولیت ها سروکار دارند، اما ممکن است با افراد مبتلا به ضایعات نخاعی برخورد نکرده باشند. همواره ادارات مددکاری اجتماعی شورای محلی منطقه زندگی شماعده ای از آنهارا در استخدام خوددارند و افراد نیازمندمی توانند با آنها ارتباط برقرارنمایند.

معمارساختمان یا تکنسینهای معماری- این افراد قادرند توصیه های لازم درباره امکان پذیربودن ایده های کارشناسان کاردرمانی را ارائه کرده و درباره تغییرات عملی وبرآوردهای موردنیاز به طور مستقل کارکنند. وقتی در مورد اجرای اقدامات موردنیاز توافق حاصل شد، این متخصصین می توانند نقشه ها و زمان بندی های های لازم را انجام و هرگونه تأئیدیه لازم را دریافت نمایند. سپس پیشنهادهای مناقصه را جمع بندی و درصورت لزوم عملیات ساختمانی را در حین پیشرفت کار تحت نظارت خود قرار دهند. آنها تاجائی که تمایل داشته باشید، به کارخود ادامه می دهند. بعضی افراد یا شرکت ها هستند که بطورانحصاری در زمینه کار برای افراد نخاعی تخصص دارند .البته احتمال دارد با افراد دیگری که دارای شرایط مشابه افرادنخاعی هستند،هم سروکار داشته باشند.

نقشه بردار- معمولاً وظایف و دوره های آموزشی یک نقشه بردار با معمار ساختمان متفاوت است. با این حال، آنان ازجمله کارشناسان ساختمان بوده و در پروژه های کوچکی مانند مناسب سازی خانه ها می توانندهمانند معماران ساختمان خدماتی را ارائه دهند.

بازرسین ساختمان -این افراد توسط اداره کنترل ساختمانی یا شورای برنامه ریزی محل زندگی شما استخدام شده اند تا برروی کلیه کارهای ساختمانی نظارت قانونی داشته و اطمینان حاصل نمایند که در این فعالیت ها مقررات جاری ساختمان رعایت می شود.

در صورت امکان از افرادمتخصص وحرفه ای درخواست کمک کنید، برای مثال، نام آنها را می توانید ازسایر دیگر افراد نخاعی که برای آنها کار انجام داده اند گرفته و با آنان تماس حاصل فرمائید.
متخصصین کاردرمانی یا مددکاران اجتماعی مرکز ضایعات نخاعی، می توانند در باره معمارهای ساختمانی یا نقشه بردارانی که در منطقه زندگی شمامستقرو در زمینه اصول مناسب سازی ساختمان ویژه افراد نخاعی دارای تجربیاتی هستند؛ اطلاعاتی را در اختیارشما قرار دهند. در مراکزضایعات نخاعی نیز فهرستی از معماران که برای اعضای آنها کار انجام داده اندموجودوقابل ارائه هستند. همچنین می توان با مراکز مناسب سازی محیط که دارای فهرستی از شرکت ها و یا افرادذیصلاح درزمینه مناسب سازی منزل هستند تماس حاصل نمود. هیچگاه فکر نکنیدکه افراد متخصصی که با آنها تماس می گیرید،ازتغییرات موردنیازشما آگاهی دارند. احتمال دارد آنها تا قبل از ارتباط شما با موراد ضایعه نخاعی مواجه نشده باشند. از مراجعه به افرادی که درمورد نیازهای فردی و خاص شما بررسی کامل انجام نمی دهند، اجتناب کنید.

فرایندی که در ذیل شرح داده می شود، تنها نمونه ای ازروشهای متعددمی باشد که ممکن است موردنیاز شماباشد. شما می توانید به معمار خودتوصیه کنید تا کارهای بیشتری را انجام دهند (مثلاً در مرحله اول درخصوص تعیین ملک موردنظر به شما کمک کند)، یا می توان از آنها خواست که فقط نقشه ها را آماده سازند. شماحق انتخاب دارید، اما به خاطر داشته باشید که متخصصان افرادی با معلومات و تجربه فراوان هستند. طرح و بودجه ای که به آن اختصاص می دهید، باید کارشناسان درمیان بگذارید.
ابتدابایدیک معمار مناسب پیدا کرده و مشاوره های لازم را با او انجام دهید (به خاطر داشته باشید که قبل از هراقدامی در مورد هزینه ها به توافق برسید).
- معمار ساختمان نیازهای شما را با نظر کارشناس کاردرمانی و خودتان ارزیابی و ملک را از نظر مناسب سازیهای موردنظر اندازه گرفته و نقشه های لازم را ترسیم خواهد نمود.
- معمار ساختمان کلیات اولیه طرح را برای تأئید شما آماده خواهد ساخت. شما می توانید نظرات خود را با کارشناس کاردرمانی در میان گذاشته و درصورت عدم مناسب بودن آن و مخالفت با بخشی از طرح یا داشتن پیشنهادهای دیگر صحبت کنید. هراسی به خود راه ندهید. تغییر نقشه در این مرحله از تغییر نسبت به مراحل بعد ساده تر خواهد بود. در این مرحله معمار ساختمان برآوردی نسبی از هزینه ها نیز ارائه خواهد کرد.
- معمار ساختمان نقشه های تفصیلی را آماده کرده و احتمالاً زمان بندی و مشخصات مورد نظر را بسته به پیچیدگی کارهای موردنیاز تهیه می کند. به خاطر داشته باشید که اگر نظرتان درباره طرح و مشخصات آن تغییر کند، در آن صورت این پروژه هزینه بیشتری دربر خواهد داشت، چراکه حتی وقتی که تااین مرحله صرف شده هم ارزش خود را دارد.
- معمار ساختمان درخواست هرگونه تأئیدیه مورد نیاز را خواهد نمود.
- معمار ساختمان از مقاطعه کاران خواهد خواست که پیشنهادهای مناقصه خود را تحویل داده و در مورد واجد شرایط بودن سازندگان ، رهنمودهای لازم را برای این نوع کار و درست ترین شکل قرارداد را مطرح می کنند.
- شما درخواست خود را برای اعطای بودجه جهت تأمین پروژه کامل خواهید نمود.
- پذیرفتن یکی از مناقصه کاران که معمار ساختمان به شما توصیه می کند.دراین خصوص ضرورت ندارد که تنها به انتخاب پایین ترین پیشنهاد توجه شود، بلکه باید بیشتر به سابقه فعالیت های پیشین اونیز توجه شود. تجربه نشان داده که سازندگان معمولاً ابتدا قیمت کمتری را نسبت به رقبای خود پیشنهاد می کنند ولی بعد با درنظر گرفتن آنچه که آنها تحت عنوان اضافات یا طول کشیدن زمان مطرح می کنند، سعی در گرفتن پول بیشتر از مشتری دارند.
- معمار ساختمان به شما توصیه خواهد کرد که قرارداد خود را با سازنده ببندید که در آن تاریخ آغاز کار و خاتمه آن ذکر شده باشد.
- تائیدیه نهائی کارموردنظر

- سازنده کار خود را در محل آغاز می کند. توصیه می شود به معمار ساختمان این اختیار را بدهید که آغاز از سوی شما مراحل کار را مورد بررسی و بازرسی قرار دهد. مقامات مسئول محلی نیز باید در مراحل مختلف،برنحوه انجام کار نظارت داشته باشند. اگر به محل ساختمان دسترسی دارید، به شما نیز توصیه می شود همراه با معمار ساختمان به آنجا رفته و ابعاد، شیب و موقعیت بخش های مختلف را بررسی نموده و از مناسب بودن آنها اطمینان حاصل کنید. به خاطر داشته باشید که گاهی بعضی از پیمانکاران که مسئولیت کار را به عهده دارند ، درطول انجام کار وتا پایان قرارداد اجازه دسترسی به محل را نمی دهند.

- زمان برآوردشده برای کار را دو برابر کنید. ممکن است دلایل متعددی باعث طولانی شدن زمان قرارداد شوند. مواردی مانندتوسعه کار، بیش ازحد تعیین شده باید قبل از انجام به تأئید معمار ساختمان برسدوشما هم باید با هرگونه افزایش هزینه موافقت کنید.
- در مراکز ضایعات نخاعی همواره به شما یاد داده می شود که صبور باشید. به این ویژگی در حین کارمناسب سازی ساختمان هم نیاز خواهید داشت. بعضی کارها بی دردسر پیش می روند، اما گاهی اوقات هم مشکلات پیش بینی نشده ای بروزپیدا می کنند.

"وقتی در نوامبر سال 1989 آماده ترخیص از بیمارستان بودم، بدیهی بود که باید زمانی را در آسایشگاه به سرمی بردم تا خانه ام برای من آماده استفاده گردد. (البته مناسب سازی آن به نظر غیرممکن می رسید،چراکه راهروها بسیار باریک و درها نیز به اندازه کافی پهن نبودند). همکاری مددکاران اجتماعی چندان جالب نبود و به من گفته شد که سه سال طول می کشد تا نوبت من جهت دریافت کمک های اعطایی برسد. ازطرفی، هزینه ای که برای اقامت در آسایشگاه می پرداختم چیزی حدد 300 پوند بود.

تصمیم گرفتیم کار را بدون دریافت کمک های اعطایی انجام داده و پس اندازهای خود را صرف ساخت یک بخش اضافی که ضرورت داشت بنمائیم. من مطمئنم که بنّای ساختمان تمام تلاش خود را کرد اما وقتی به آنجا نقل مکان کردم، بعضی بخش ها آنطور که انتظارداشتم درنیامده بودند. به بخش مددکاری اجتماعی مراجعه کردیم و آنها تسهیلاتی را برای انجام تغییرات اضطراری اعطاء نموده...و سازندگانی را معرفی کردندکه بسیار مفید واقع شد. آنهاتجربیات خوبی داشتند و تغییرات مشابهی را در خانه های دیگر انجام داده بودند. اگر بتوانید در انتظار وام های اعطایی بمانید، دراین صورت مددکاران اجتماعی ومتخصصین توصیه شده توسط آنها، احتمالاً بهترین گزینه خواهند بود...".

هر معمار یا نقشه بردار برای ارائه خدمات حق الزحمه ای را طلب خواهد کرد. بیشتر افرادی که در این حرفه متخصص هستند، مشاوره اول را به صورت رایگان دراختیار مشتری قرار می دهند. ( تمام افرادی که در فهرست مراکز مناسب سازی محیط قرار دارند، این کار را انجام می دهند). قبل از هرگونه اقدام لازم وارائه اطلاعات به معمار موردنظرخود(توافق رسمی و شروع کار) ، نسبت به هزینه هایی که باید پرداخت شود و زمان انتظار می رود آگاهی دقیق پیداکنید.

هشدار: هرگز پول را در ابتدای کار پرداخت نکنید.

اگر برای تامین بخشی ازهزینه ها یا تمام آن درخواست تسهیلات کرده اید ، در این صورت بایدصورت هزینه ها در فرم درخواست شما منظور شوند. بیشتر مسئولین نسبت به سطح هزینه ها، محدودیت هایی را قائل می شوند.این قبیل موضوعات را می توانید با کارشناس کاردرمانی منطقه خود مورد بررسی قرار دهید. بعضی از معماران ساختمان با تاخیرپرداخت هزینه ها تا زمان پرداخت تسهیلات موافقت می کنند.

به خاطر داشته باشید که بررسی کنید کدام یک از هزینه هایی که خودتان می پردازید ، به شما بازگردانده خواهد شد . (مانند هزینه مسافتهائی که طی کرده اید، هزینه های پرینت و مانند آن).
ممکن است حق الزحمه ها به یکی از سه شکل زیر پرداخته شود:
ساعتی- معمولا"این نوع پرداخت در این نوع کارها چندان مرسوم نیست. اما اگر بر روی این نوع نحوه پرداخت توافق کرده اید، درخواست کنیدکه هزینه ها به روز اعلام شوند و آمادگی افزایش آن تا حد بالاتری راداشته باشید.
درصدی- شیوه ای رایجی است که هنوز هم به عنوان یکی از متداول ترین نحوه های پرداخت به شمار می رود. دراین نوع حق الزحمه، درصدی از کل هزینه کارهای ساختمانی پرداخت می شود. (به عنوان مثال اگر هزینه کارهای ساختمانی 15.000 پوند باشدونرخ حق الزحمه 6% تعیین شود ،بنابراین حق الزحمه قابل پرداخت 900 پوندخواهدبود).
یک جا- معمولا"در ابتدای کار بر روی حق الزحمه یک جا توافق می شود. امتیاز این روش این است که از روز اول افراد ازتعهدات خود آگاه می شوند  و در عین حال بدین معنا است که قبل ازهر اقدامی هرکسی دقیقاً می داند که چه مواردی را مطرح کرده و انتظار چه خدماتی را دارد.

بسته به برنامه مناسب سازی ، ممکن است یکسری مجوزها ضرورت پیداکند.
مجوزهای قانونی ساختمان- این مجوزها زمانی مورد نیاز هستند که لازم است تغییرات ساختاری در ملک ایجاد می شود. این کار درواقع برای بررسی این موضوع است که آیا برنامه های مربوطه درچارچوب مقررات کنونی ساختمان هستندیاخیر؟.
مجوزهای مربوط به طرح مناسب سازی - این مجوز برای اضافه نمودن بخشهای ساختمان وسایرتغییرات در ساخت بنا ضرورت می یابد.البته بعضی استثناء هاهم وجود دارند، بنابراین بهتراست که موضوع را با معمار خود یا اداره برنامه ریزی مسئولین منطقه خود مطرح کنید.

مجوزهای خاص- بسته به مساحت ملکی که در آن زندگی می کنید، ممکن است نیاز به یکسری مجوزهای خاص ماننددریافت اجازه ساخت مانند آن باشد. معمار شما باید در این رابطه مشورت های لازم را ارائه دهد.
معمولاً در هنگام درخواست این مجوزها باید هزینه هائی پرداخت شود. هم چنین در شرایطی که بازرسین ذیربط کار را مورد بازرسی قرار می دهند، ممکن است لازم باشدحق الزحمه ای پرداخت شود. با این وجود، شما به عنوان یک فرد نخاعی که ملک را برای نیازهای مناسب سازی تغییرمی دهید، باید از پرداخت این مبالغ معاف شوید.

بعضی ازاقدامات مناسب سازی شامل عریض کردن درها ، تغییراتی مانند رمپ و حمام از مالیات ارزش افزوده معاف هستند. اغلب فعالیت های مناسب سازی مواردی را در بر می گیرند که از مالیات ارزش افزوده معاف می باشند اما بعضی ازاقدامات هم شامل این معافیت نخواهند بود. در قبال عدم پرداخت مالیات ارزش افزوده بایستی گواهی معافیت برای شماصادر شود. احتمالاً معمار ساختمان یا سازنده بنا به این موارد توجه خواهند داشت. با این وجود بسیاری از سازندگان وطراحان در مورد واجد شرایط بودن بعضی از اقلام تردید دارند. باید از قبل به این نکته توجه داشت (در صورت وجود تردید در این ارتباط با SIA یا RADAR تماس گرفته و راهنمایی های لازم را دریافت دارید)، زیرا پس از پرداخت نمی توان هزینه را باز پس گرفت.

به جای انجام کارهای مناسب سازی در ملک موجود، می توان گزینه ساخت خانه را برای این منظور انتخاب کرد. روند انجام کار تا حد زیادی مشابه بوده اما زمان بیشتری برده، پیچیده تر و پرهزینه تر می باشد. در این شرایط فردنخاعی نمی تواند برای اخذ تسهیلات مناسب سازی، درخواست ارائه نماید. با این وجود همه کارهای مربوط به ساخت ،معاف از مالیات ارزش افزوده می باشند.

در موقع انتخاب خانه (اگر قصد جابجایی دارید) یا در هنگام مناسب سازی خانه ای که در آن زندگی می کنید، به در دسترس بودن یک باغچه ،به اندازه خود خانه توجه کنید. حتی اگر باغبانی هدف شما نباشد، اما لذتی که سروکار داشتن با گل و گیاهان و رفتن به باغ در یک روز آفتابی و گرم برای شما به همراه خواهد داشت را چندان دست کم نگیرید: باغ فضایی است که می توانید آن را درکنترل خود قرارداده و بدون دشواری نه چندان زیادی ، به آنچه که درنظردارید دست یابید. در واقع، باغ را می توان اتاقی در بیرون از ساختمان دانست.

برای دسترسی آسان باید عرض در حداقل 36 (حدود 90 سانتی متر) بوده و درصورت تعبیه هر گونه رمپ یا شیب ، زاویه آن نسبت به سطح افق باید حداکثر 1:12 باشد. همچنین رمپ ها باید به اندازه کافی پهناداشته باشند ،بطوری که امکان حرکت مناسب ویلچر درطول رمپ ودرابتداوانتهای آن فراهم شود.

شیب مسیرها و پاسیوها نباید از 1 به 12 تجاوز کند. سطح مسیرها و گذرگاه ها باید به اندازه کافی محکم بوده و ترجیحاً از جنس بتون، آسفالت و یا سنگفرش باشد. از بکاربردن سنگریزه برای پوشاندن سطوح اجتناب کنید، زیرا حرکت ویلچر را با اشکال مواجه می سازد، مگر آن که ویلچر شما الکتریکی باشد. در مسیرهای طولانی، در فواصل  و در پایان تمام مسیرها، فضاهایی را برای چرخش ویلچر پیش بینی کنید.

پاسیو یا حیاط خلوت باید تا حد امکان هم سطح بوده، هرگونه راه آب باید یا در نزدیک خانه یا در بخش میانی و ترجیحاً استتارشده باشند تا افراد ویلچری را بامشکل مواجه نکند.

بیشتر باغ هادارای شیبی طبیعی هستند. با تراس بندی این شیب ها می توان بسترهائی مناسب ایجاد و مرزبندی های لازم راایجاد کرد.بهترین اندازه برای این یک بسترمناسب ساخت یک چارچوب قابل دسترس به عرض 4 فوت(حدود120 سانتی متر) در پهنای 2 فوت(حدود 60 سانتیمتر) می باشدکه در صورت عدم دسترسی به گلخانه، یا گرمخانه اضافی می توان از این گونه فضاها برای رشد، پرورش و عمل آوردن گیاهان استفاده کرد.

در روزهای گرم و خشک تابستان افرادویلچری می توانند به راحتی بر روی چمن حرکت کنند ، اما در زمستان وبه خصوص بعد از بارش باران سنگین، حرکت بر روی محوطه های چمن هم به چمن لطمه می زند و هم حرکت بر روی آن براي فردویلچری دشوارتر می شود. پیش بینی مسیر مناسب درمحوطه های چمن کاری شده ودربین گلها و گیاهان به فردنخاعی این امکان را می دهدکه با راحتی بیشتری به فضای گیاهان وارد وبه آنها دسترسی پیداکند. درضمن به محوطه چمن کاری هم آسیبی نمی رسد.

****

 

منبع: مقاله " مسائل مربوط به مسکن افرادنخاعی" -مترجم: مهندس عباس كاشي - (ohealth2007@yahoo.com) - انتشار : مركز ضايعات نخاعي جانبازان -دی ماه 1388 - برگرفته از Moving Forward