روانشناسی سالمندی (Geropsychology ) حوزه ای از مسائل بهداشت روانی وسالمندی است . هنگامی که پزشکان و پژوهشگران در مورد افزایش سن افراد صحبت می کنند ، با توجه به انواع چالش های روانی سنین مختلف ، آن را به مراحل زیر گروه بندی می کنند :

■ سنین میانه (45-60) : زمانی است که در آن افراد با چالشهای بهره وری کار مواجه می شوند. هنگامی که برنامه ریزی برای بازنشستگی به صورت جدی آغاز می شود ، این سنین دوره اوج حرفه ای محسوب می شود . چالش های این دوره اغلب بزرگ شدن بچه ها ، مراقبت از والدین ، طلاق و مشکلات بهداشتی زودرس می باشند . این دوره واقعا " استرس زا است و با افزایش افسردگی برای افراد مسن تر ارتباط دارد .

■ مرحله پیری جوان (60 تا 70 سالگی ) : زمانی است که سندرم منفک شدن از محل کار و بازنشستگی ( که به استناد پژوهش های انجام شده برای مردان سخت تر است ) ، فشارهای مالی و برخی از بیماری های مزمن شکل می گیرند .

■ مرحله پیری میانی (70-80 سالگی ) : تغییرات آماری ناشی از مرگ مردان و بالاتر بودن امید به زندگی زنان به این سنین مربوط می شود . این مرحله منجر به ایجاد غم می گردد . تهدید مرگ برای کسانی که این مرحله را پشت سر می گذارند ، جدی تر می شود و مشکلاتی از جمله افت شدید فعالیت بدنی و تهدید زوال قوای درک مانند زوال عقل و آلزایمر وجود دارد .

■ مرحله پیرترین سن (80 سالگی و بالاتر ) : یکی از مشکلات بزرگ این سنین می تواند انزوای اجتماعی باشد ، همسالان فرد در حال مرگ ومیر هستند  و ممکن است استقلال او به علت اختلالات حرکتی و معلولیت ، مسائل بهداشتی و عدم توانایی در انجام کارهایی مانند رانندگی یا حتی تهیه خودرو به طور جدی محدود شود . زوال قدرت درک و شناخت در این سن بسیار فراگیر است. حتی اگر فرد به زوال عقل مبتلا نشود ، حافظه و تمرکز او مانند آنچه که قبلا" بوده نیست . افراد در این سنین احتمالا" با برخی از مشکلات بهداشتی مزمن مواجه می گردند، و امکان دارد بطور ناراحت کننده ای زمان مرگ خود را نزدیک احساس کنند .

****