زمانی که درمان در فرد مبتلا به آسیب طناب نخاعی شروع مي شود ، ترمیم آسیب ایجاد شده هدف نهایی است. مي توان با استفاده از انواع درمان، بهبود بیشتری به دست آورد، و در نتیجه، درمان باید به یک روش محدود نشود. علاوه بر این، با افزایش فعالیت شانس خود را براي بهبود افزایش دهد .

روند توانبخشی بعد از آسیب طناب نخاعی به طور معمول در شرایط حاد شروع می شود. کار درمانی نقش مهمی در مدیریت آسيب نخاعي دارد. [2] مطالعات اخیر بر اهمیت كار درمانی اولیه تاكيد دارد كه بلافاصله پس از اينكه بيمار پایدار شد آغاز مي شود.

این فرایند شامل آموزش مهارت های مقابله ای، و درمان فیزیکی است. [3] فیزیوتراپ، کار درمان، مددکاران اجتماعی، روانشناسان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی به طور معمول به عنوان یک تیم تحت هماهنگی فيزيولوژيست کارمي كنند و برای تصمیم گیری در مورد بیمار و توسعه یک طرح براي ترخيص که برای وضعیت بیمار مناسب است.

 در مرحله اول، تمرکز بر حمایت و پیشگیری است. هدف مداخلات ، دادن احساس کنترل بالايي به فرد از وضعیت خود که در آن بیمار به احتمال زیاد استقلال کمی احساس مي كند.

وقتي بیمار با ثبات تر می شود، آنها ممکن است به یک مرکز توانبخشی بروند و یا در شرایط حاد باقی بماند. بیمار نقش فعالي در بازسازي خود در اين مرحله دارد و با این تیم به منظور توسعه اهداف عملکردی منطقی کار می کند.

در فاز حاد جسمی و شغلی تمرکز درمانگربيشتربرروي وضعیت تنفسی بیمار، پیشگیری از عوارض غیر مستقیم (مانند زخم فشار)، حفظ دامنه حرکت و حفظ فعاليت عضلات در دسترس است .

بسته به سطح اختلال مغز و اعصاب ، عضلات مسئول گسترش قفسه سینه، که تسهیل كننده تنفس هستند ، ممکن است تحت تاثیر قرارگيرند . اگر اختلال مغز و اعصاب به گونه ای باشد که تحت تاثیر برخی از عضلات تنفسی قرار گيرد ، پس تاکید بیشتری خواهد شد بر روی عضلاتي كه عملکرد ضعيف تري دارند .

 به عنوان مثال، عضلات بین دنده اي كه اعصاب خود را از 1T - T11 دریافت مي كنند و اگراين اعصاب هر گونه آسیب دیده باشند نياز به تاکید بیشتری بر عضلاتي كه تاثیر پذیری از سطوح بالاتري از اعصاب سيستم مركزي می گیرند خواهد شد . بیماران مبتلا به آسيب نخاعي از کاهش ظرفیت ریه و حجم دم وبازدم رنج می برند [6] فیزيوتراپيست ها به بیماران آسيب طناب نخاعي تکنیک های تنفس و لوازم جانبی ( تنفس آپیکالی، تنفس و غیره) را آموزش مي دهند که به طور معمول به افراد سالم آموزش داده نمی شود.
 

فیزيوتراپيست می تواند به بیمار بی حرکت با تکنیک های موثر در سرفه ، پاك كردن از ترشح ، کشش دیواره قفسه سینه کمک کند، و نشان دهد كه از کمربند حمایت شکم در صورت لزوم استفاده كند . مقدار زمانی که یک بیمار بی حرکت است ممکن است بر روی سطح آسیب نخاعی صدمه بيشتري وارد شود .

فیزيوتراپيست با بیمار برای جلوگیری از عوارضي که ممکن است با توجه به این بی حرکتی بوجود آيد کار کنند. عوارض دیگري که از بی حرکتی بوجود می آید مي تواد آتروفی عضلانی و پوکی استخوان ، به خصوص در اندام تحتانی باشد ، افزایش خطر شکستگی در استخوان ران و درشت نی وجود دارد . [ 7 ] در حالی که تحمل وزن منفعل اندام تحتانی فلج شده بي اثر به نظر می رسد ، در برخی از موارد تاکید بر استخوان از طریق انقباضات عضلانی ایجاد شده توسط تحریک الکتریکی كاربردي نتایج مثبت به همراه دارد . [ 7 ] به نظر می رسد شدت ، فرکانس و مدت زمان تحريك استخوان ها ازعوامل مهم دربهبود استخوان باشد. [ 7 ] به طور کلی، تحريك سه بار یا بیشتر در جلسه ورزش در هفته موثر است. مطالعات دوره اي نشان می دهد که چند ماه تا یک سال یا بیشتر ازتحريك الكتريكي كاربردي لازم است .
 

بهبود عملکرد حرکتی یکی از اهداف اولیه برای افراد مبتلا به آسیب نخاعي است. درمان آسيب نخاعي ممکن است در اهداف خاص مانند راه رفتن مجدد و یا رسيدن به سطح مطلوب برای فرد تمرکز کنند.

 موثر ترین راه برای بازگرداندن حرکت بازسازي کامل است، اما هنوز تکنیک برای بازسازی توسعه نیافته است . آموزش تردمیل و فيزيوتراپي می تواند در بهبود راه رفتن و یا فعالیت حرکتی استفاده شود.

 این فعالیت ها موثر هستند اگر نرون های مرکزی، که عهده دار حرکات ریتمیک بدن هستند، هنوز هم کارآمد باشند . با عدم فعالیت ،سلول های عصبی مركزي از كار مي افتند .

 بنابراین، فعالیت برای فعال نگه داشتن سلول های عصبی تا زمانی که فعالیت های بازسازی در حال پيشرفت است مهم است. [1] در سال 2007 [ 8 ] چهار آزمايش تصادفی شده شاهددار شامل 222 نفر مورد بررسی قرار گرفت . بررسی شواهد برای نتیجه گیری كافي است که آموزشهاي حرکتی برای بهبود افراد مبتلا به آسیب نخاعی بيشتر تابع پیاده روی است . این نشان می دهد که چه نوع آموزشي براي رسيدن به هدف مورد استفاده قرار گیرد .
 

اگر چه اقدامات توانبخشی در مرحله حاد انجام مي شود اما تحقيقات اخیر نشان می دهد که 44٪ از کل ساعت توانبخشی در طول سال اول پس از آسیب نخاعی اثر دارد كه پس از ترخیص از بستری توانبخشی رخ می دهد. [9] 56٪ شرکت کنندگان در این مطالعه ، کل ساعت درمان فیزیکی را دريافت كردند و 52٪ از کل ساعت فيزيوتراپي خود را پس از ترخیص انجام دادند . [9] این نشان می دهد که طول توانبخشی در زمان بستری کاهش می یابد و درمان پس از ترخيص جایگزین بستري مي شود.

این که آیا در بیماران بستري ،توانبخشی انجام مي شود و یا وقتي ترخيص مي شوند ؟ فيزيوتراپ برای به حداکثر رساندن استقلال عملکردی در این مرحله تلاش مي كند .

بسته به سطح آسیب نخاعی ، كه چه مقدار ازوضعيت بیمار مساعد است . تحرک، انتقال، مهارت تحرک روی صندلی چرخدار ، و انجام دیگر فعالیت های زندگی روزانه تنها تعداد کمی از مداخلات کار درمانی است كه می تواند به بیمار کمک کند. [ 10 ] یک مشکل مهم برای بیماران مبتلا به آسیب طناب نخاعی كه محدود شده اند طیف وسیعی از حرکت است.

 ماساژ درمانی برای کمک به طیف وسیعی از توانبخشی حرکت استفاده شده است. تحقيقات نشان داده است که شرکت کنندگان با آسیب های نخاعی که ماساژ درمانی را در توانبخشی گذرانده اند بهبود قابل توجهی توسط درمانگر فیزیکی در فعالیت های کاربردی زندگی و دامنه اندام حرکت آنها مشاهده شده است .

این می تواند به علت کاهش دامنه رفلکس H اندازه گیری شده توسط EMG باشد که به راحتی در بیماران مبتلا به آسیب نخاعی برای کاهش گرفتگی و اسپاسم مهم است

فعالیت های زندگی روزانه می تواند برای یک فرد با ضایعه نخاعی دشوار باشد؛ با این حال، از طریق فرآیند توانبخشی، افراد مبتلا به آسیب نخاعی ممکن است قادر به زندگی مستقل در جامعه یا بدون مراقبت تمام وقت، بسته به سطح ضایعه خود باشند.

مداخلات بیشتر بر روي حمايت و آموزش فرد و مراقبان تمرکز می کند. [4] این شامل ارزیابی عملکرد اندام برای تعیین آنچه که بیمار قادر به انجام دادن به طور مستقل است ، آموزش مهارت های مراقبت از خود بیمار است. [12] استقلال در فعالیت های روزانه مانند غذا خوردن، تنظيم گوارش و هدف از تحرک به دست آوردن مهارت در انجام وظایف مراقبت از خود، کمک قابل توجهی به احساس اعتماد به نفس فرد دارد [4] كه باعث کاهش بار بر روی پرستاران مي شود . کیفیت مسائل زندگی از جمله بهداشت جنسی و عملکرد نیز مورد نظر است .

 

دستگاه های کمکی مانند صندلی چرخدار دارای اثر قابل توجه بر کیفیت زندگی بیمار و انتخاب دقیق مهم است. [ 14 ] آموزش بیمار نحوه انتقال از موقعیت های مختلف ، از جمله از روی صندلی چرخدار به تخت ، بخش مهمی از درمان است ، دستگاه های مانند انتقال دهنده هاي كشوئي با شتاب می توانند در این کارها کمک کند. [ 12 ] افرادی که قادر به انتقال به طور مستقل از صندلی چرخدار خود به صندلی راننده با استفاده از یک انتقال دهنده کشویی هستند ممکن است قادر به بازگشت به رانندگی با خودرو خود باشند .

استقلال کامل دررانندگی نیز نیاز به توانایی برای تخلیه و بارگیری صندلی چرخدار از وسیله نقلیه دارد . [ 4 ] علاوه بر کسب مهارت از جمله نقل و انتقال صندلی چرخدار ، افراد با آسیب نخاعی می تواند تا حد زیادی از حركات ورزشي بهره مند شوند.

در اکثر موارد ، آسیب نخاعی قسمت هاي اندام تحتانی یا به طور کامل فلج شده ، یا با قدرت کافی ، استقامت ، و یا کنترل برای حمایت از آموزش های فیزیکی بی خطر و موثراست .

 بنابراین، بسیاری از تمرینات ورزشی بكار گرفته شده در استفاده از ارگومتر بازو ، ارگومتر صندلی چرخدار ، و شنا مي باشد. [ 15 ] در یک مطالعه، افراد مبتلا به آسیب نخاعی پس از ضربه در برنامه تمرینی ورزش پيشرفت كردند، که شامل ارگومتر بازو و آموزش مقاومت است . در گروهاي ورزشي افزایش قابل توجهی در قدرت عضلاني در مقایسه با تجربه اي كه در ورزشکاران است ديده شده . همچنين استرس کمتر ، علایم افسردگی ، رضایت بیشتر با عملکرد جسمی ، درد کمتر و کیفیت بهتر زندگی گزارش شده است. [ 16 ] فيزيوتراپيستها قادر به ارائه انواع مداخلات ورزشي از جمله ورزش های حرکتي، چرخش قسمت بالای بدن ، تحریک الکتریکی درمواردي كه مقاوم در برابر تحریک الکتریکی هستند و اين اعمال می تواند عملکرد شریانی در افراد مبتلا به آسيب نخاعي را بهبود بخشد. [ 17 ] فيزيوتراپيستها می توانند از طریق توسعه برنامه های ورزشی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آسیب نخاعی را متناسب با نیازهای بیماركنند .

تجهیزات فعالیت بدنی مناسب نیز می تواند در فعاليتهاي ورزشي مورد استفاده قرار گیرد . به عنوان مثال، گردهمايي می تواند توسط افراد با آسیب نخاعی در بین کشورها برگزارشود.

محیط زندگی بیمار نیز تقريبا" می تواند به منظور بهبود استقلال اصلاح شود. به عنوان مثال، رمپ یا آسانسور را می توان به خانه بیمار اضافه كرد، بخشی از توانبخشی شامل بازگشت به وضعيت قبلی و پيشرفت كارهاي جدید است. [13] مشارکت جامعه از جنبه های مهم در حفظ کیفیت زندگی است. [18 ]

 

حمايت وزن بدن درتمرينات تردمیل مداخله دیگری است که فیزیوتراپیست ممکن است به آن کمک كند . حمايت وزن بدن درتمرينات تردمیل تلاشي برای جلوگیری از، از دست رفتن استخوان در اندام تحتانی در افراد مبتلا به آسیب نخاعی است.

تحقیقات نشان مي دهد که در اوایل تحمل وزن پس از آسیب حاد نخاع به حالت ایستاده و یا راه رفتن روی تردمیل (5 بار در هفته برای 25 هفته) به از دست دادن و یا از دست ندادن استخوان در مقایسه با افراد بی حرکت که 7-9 درصد از استخوان ترابکولار از دست داده در استخوان درشت نی منجر نمي شود. [19] همچنین تحقيقات اخیرا نشان داده شده كه آموزش راه رفتن با حمايت از وزن بدن، در بیماران مبتلا به آسیب های نخاعی ناقص، موثرتر از فیزیوتراپی مرسوم برای بهبود راه رفتن و حرکت است . [20]


ترکیبی از حمايت وزن بدن درتمرينات تردمیل و كمك روباتیک در برخی از برنامه های آموزشی اجرا شده است. مزایا عبارتند از:
1) کمک به ايجاد حرکات پا و بهینه سازی الگوی راه رفتن ( با سرعت ، طول گام ، دامنه )
2) جلسات آموزشی را می توان طولانی مدت و سرعت راه رفتن را می توان با افزایش حركت تنظیم كرد.
3) مداخلات كاربر سازگاری حركت را فراهم می کند ، / روشهاي یک مربی ممکن است متغیرباشد

اگر چه یک مربی باید الگوی راه رفتن و نتیجه اقدامات مربوط به آموزش تجزیه و تحلیل و نظارت بر آموزش را در نظر بگيرد ) . [ 21 ] این مهم است که توجه داشته باشید که بیمار باید از شرکت کنندگان فعال در جنبش های رباتیک شود و سعی کند به حرکت با ربات . [ 21 ] این نوع از آموزش بايد درشروع توانبخشی اجرا شود و پیشرفت حرکت مستقل به عنوان بهبود شناخته شده است.

با این حال، کمک رباتیک گران قیمت و اغلب مقرون به صرفه توسط کلینیک فیزیوتراپی نيست . [1] به عنوان جایگزین، توسعه دستگاه حركتي غیرمكانيك در حال حاضر برای بیماران مبتلا به آسيب نخاعي ناقص بررسی شده است. [1] توسعه دستگاه حرکتی پوشش محافظ خارجی به یک جایگزین ارزان قیمت بجاي دستگاه های روباتیک ارائه می کنند. اين دستگاه ممکن است در نواحی كه دستگاه های روباتیک را ندارند استفاده شود، و یا ، در مناطق که مراقبت از درمان های فیزیکی کافی را فراهم نمی کند .
ترمیم مغز و اعصاب یک الگوی مختلف درمان ضایعه نخاعی با تمرکز بر باقی مانده حركت مي باشد و بر عملکرد درونی قسمتهاي فرعي نخاع تاكيد دارد. [ 22 ]
 

1. ^ Jump up to: a b c d e Frood R (2010). "The use of treadmill training to recover locomotor ability in patients with spinal cord injury". Oxford Journals 4: 108–117.
2. Jump up ^ Krupa T; Fossey E; Anthony WA; Brown C; Pitts, DB (2009). "Doing daily life: how occupational therapy can inform psychiatric rehabilitation practice". Psychiatr Rehabil J 32 (3): 155–61. doi:10.2975/32.3.2009.155.161. PMID 19136347.
3. Jump up ^ "Evaluation of an occupational therapy program for patients with spinal cord injury". Spinal Cord 46 (1): 78–81. 2008. doi:10.1038/sj.sc.3102072. PMID 17453011. Unknown parameter |etal= ignored (help)
4. ^ Jump up to: a b c d e Radomski MV; Trombly Latham CA (2008). Occupational therapy for physical dysfunction (6th ed.). Baltimore, Maryland: Lippincott Williams & Wilkins.
5. ^ Jump up to: a b Fulk G; Schmitz T; Behrman A (2007). "Traumatic Spinal Cord Injury". In O'Sullivan S; Schmitz T. Physical Rehabilitation (5th ed.). Philadelphia: F.A. Davis. pp. 937–96.
6. Jump up ^ Winslow C,; Rozovsky J (2003). "Effect of spinal cord injury on the respiratory system". Am J Phys Med Rehabil 82 (10): 803–814. doi:10.1097/01.PHM.0000078184.08835.01. PMID 14508412.
7. ^ Jump up to: a b c d Dolbow, D.R.; Gorgey AS, Daniels JA, Adler RA, Moore JR, Gater DR Jr. (2011). "The effects of spinal cord injury and exercise on bone mass: a literature review". NeuroRehabiliation 29 (3): 261–9. doi:10.3233/NRE-2011-0702 (inactive 2014-03-22). PMID 22142760.
8. Jump up ^ Mehrholz J; (Injuries Group) (8 October 2008). "Locomotor training for walking after spinal cord injury". Cochrane Database of Systematic Reviews: CD006676 (Orig. rev.). doi:10.1002/14651858.CD006676.
9. ^ Jump up to: a b Whiteneck, GG; Gassaway, J; Dijkers, MP; Lammertse, DP; Hammond, F; Heinemann, AW; Backus, D; Charlifue, S et al. (2011). "Inpatient and postdischarge rehabilitation services provided in the first year after spinal cord injury: findings from the SCIRehab Study". Arch Phys Med Rehabil 92 (3): 361–8. doi:10.1016/j.apmr.2010.07.241. PMID 21353820. Unknown parameter |etal= ignored (help)
10. Jump up ^ Pendleton, H. M., & Schultz-Krohn, W. (2006). Pedretti's occupational therapy: Practice skills for physical dysfunction. (6th ed.). St Louis, MO: Mosby Elsevier.
11. Jump up ^ Field, Tiffany (1998). "Massage Therapy Effects". American Psychologist 53 (12): 1270–1281. PMID 9872050.
12. ^ Jump up to: a b Ozelie R; Sipple S; Foy T; Cantoni K; Kellogg K; Lookingbill J; Backus, D; Gassaway, J (2009). "SCIRehab Project Series: The Occupational Therapy Taxonomy". J Spinal Cord Med 32 (3): 283–97. PMC 2718817. PMID 19810630. Unknown parameter |etal= ignored (help)
13. ^ Jump up to: a b Atchison BJ; Dirette DK (2007). Conditions in Occupational Therapy. Effect on Occupational Performance (3rd ed.). Baltimore, Maryland: Lippincott Williams & Wilkins.
14. Jump up ^ Di Marco A; Russell M; Masters M (2003). "Standards for wheelchair prescription". Aust Occup Ther J 50: 30–9. doi:10.1046/j.1440-1630.2003.00316.x.
15. Jump up ^ Nash MS (2005). "Exercise as a health-promoting activity following spinal cord injury". Journal of Neurologic Physical Therapy 29 (2): 87–106.
16. Jump up ^ Hicks AL; Martin KA; Ditor DS; Latimer AE; Craven C; Bugaresti J; McCartney N (2003). "Long-term exercise training in persons with spinal cord injury: effects on strength, arm ergometry performance and psychological well-being". Spinal Cord 41 (1): 34–43. doi:10.1038/sj.sc.3101389. PMID 12494319.
17. Jump up ^ Phillips AA; Cote AT; Warburton DE (2011). "A systematic review of exercise as a therapeutic intervention to improve arterial function in persons living with spinal cord injury". Spinal Cord 49 (6): 702–14. doi:10.1038/sc.2010.193. PMID 21339761.
18. Jump up ^ Cohen ME; Schemm RL (2007). "Client-centered occupational therapy for individuals with Spinal Cord Injury". Occup Ther in Health Care 21 (3): 1–15. doi:10.1300/J003v21n03_01.
19. Jump up ^ de Bruin ED; Frey-Rindova P; Herzog RE; Dietz V; Dambacher MA; Stussi E (1999). "Changes of tibia bone properties after spinal cord injury: effects of early intervention". Arch Phys Med Rehabil 80 (suppl 2): 214–20. doi:10.1016/S0003-9993(99)90124-7.
20. Jump up ^ Lucareli PR; Lima MO; Lima FP; de Almeida JG; Brech GC; D'Andréa Greve JM (2011). "Gait analysis following treadmill training with body weight support versus conventional physical therapy: a prospective randomized controlled single blind study". Spinal Cord 49 (9): 1001–7. doi:10.1038/sc.2011.37. PMID 21537338.
21. ^ Jump up to: a b Colombo G, Wirz M, Dietz V. Driven gait orthosis for improvement of locomotor training in paraplegic patients. Spinal Cord 2001;39:252-255
22. Jump up ^ "Vienna Program for Movement Recovery". Retrieved 13 November 2012.