|
زخم فشاری به دليل کاهش کیفیت زندگی و افزایش هزینه درمان، یک
مسئله مهم در مراقبت های پرستاری است. مقاله حاضر به ارائه
راهکارهایی برای افزایش دانش و عملکرد پرستاران جهت کاهش زخم
های فشاری در بیماران دچار آسیب نخاعی می پردازد.
بروز زخم فشاري به عنوان شاخص كيفيت مراقبت پرستاري درنظر
گرفته مي شود. ارائه مراقبت بهينه از طریق افزایش دانش و
عملکرد پرستاران و شناسایی عوامل خطر در ایجاد زخم فشاری می
تواند برای پیشگیری مفید باشد. دانش پرستاران در زمينة پيش
بيني، پيشگيري و درمان زخم مي تواند ميزان بروز زخم بستر در
مددجويان با آسيب نخاعي را كاهش دهد. عوامل خطر در بیماران
دچار آسیب نخاعی ناشی از عوامل مربوط به فرد و محیط می باشد.
پرستاران با شناسایی عواملی که قابل کنترل می باشد مثل: كم
تحركي، بي اختياري ادرار يا مدفوع، سوء تغذيه و نواحی تحت
اصطحکاک و نیروی لغزشی می توانند از بروز زخم های فشاری
پیشگیری کنند. افزايش آگاهي پرستاران در هر يك از حيطه هاي فوق
گام مهمي براي به حداقل رساندن مشكل زخم بستر در این گروه از
بيماران خواهد بود.
پرستاران براي پيشگيري ازبروز زخم بستر در بيماران با آسيب
نخاع ، مي بايست عوامل خطر، نواحي در معرض خطر و روش هاي
پيشگيري كننده آگاهي كافي كسب نموده و در فرايند مراقبت از آن
استفاده نمايند.
واژه های کلیدی: زخم های فشاری، آسیب نخاعی، مراقبت پرستاری
هر ساله هزاران نفر، در اثر حوادث مختلف قربانی صدمات نخاعی
می‌شوند (1). در آمریکا نزدیک به 200000 نفر با ناتوانی های
ناشی از صدمات نخاعی زندگی می‌کنند و هر سال حدود 11000 نفر به
دلیل صدمات نخاعی در بیمارستان بستری می‌شوند (2). در ایران 50000
بیمار ضایعه نخاعی وجود دارد که از این تعداد 2000 نفر
قربانیان جنگ تحمیلی و بقیه در اثر عواملی نظیر تصادف،
سقوط از ارتفاع و غیره دچار آسیب نخاعی شده‌اند (3). صدمات
نخاعی، به دلیل محدودیت حرکتی و از دست دادن حس و حرکت در
قسمتی از بدن به مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی زیادی مبتلا
می‌گردند؛ از جمله شایع ترین عوارض ناشی از بی‌حرکتی در این
بیماران، ایجاد و عود زخم فشاری می‌باشد. میزان بروز زخم های
فشاری در طی یک سال بعد از ایجاد صدمات نخاعی از 8-33 درصد
برای بیمارانی که در جامعه زندگی می‌کنند، متغیر است (4). 85
درصد از مصدومین نخاعی در دوران زندگی خود مبتلا به زخم فشاری
می‌شوند که حدود 8 درصد از آنها در اثر این ضایعه فوت می‌کنند
که بیشترین علت مرگ‌ومیر، سپتی‌سمی ناشی از عفونتهای ادراری و
تناسلی و زخم فشاری است (5). زخم های فشاری، یکی از عوارض جدّی
در بیماران ضایعه نخاعی است که ضررهای اقتصادی و انسانی بسیار
زیادی برای بیمار، اطرافیان وی و جامعه دارد (6،7) و با عوارض
عمده‌ای نظیر افزایش طول مدت اقامت بیمار در بیمارستان، تأخیر
در بهبودی، سپتی‌سمی و مرگ همراه است (8،9). با ايجاد هر زخم
بستر، تراكم كار كاركنان پرستاري 50 درصد افزايش مي يابد (10)؛
نتايج مطالعه ای بر روي 2000 بيمار در طي سالهاي 2002 تا 2003
نشان داد كه بيماران مبتلا به زخم هاي فشاري به طور متوسط31/4
روز بيش از زماني كه در موقع پذيرش انتظار مي رفت در بيمارستان
بستري بودند(11). دانش پرستاران در زمينة پيش بيني، پيشگيري و
درمان زخم بستر و همچنين در ميزان بروز و شيوع آن در بيماران
بستري درسيستم هاي مراقبت بهداشتي نقش مهمي را ايفا مي
نمايد(12). پيشگيري از زخم بستر در اولويت مراقبت هاي پرستاري
قرار دارد(13) و به عنوان يك نشانگر كليدي كيفيت مراقبت
پرستاري در نظر گرفته مي شود (14)؛ اما راهبردهاي پيشگيري و
درمان زخم بستر اغلب مورد تأكيد قرار نمي گيرد. لذا این مقاله
به ارائه راهکارهایی برای افزایش دانش و عملکرد پرستاران جهت
کاهش زخم های فشاری در بیماران دچار آسیب نخاعی می پردازد.
اعضاي گروه
پرستاري، مسؤول مراقبت مستقيم و مداوم درپيشگيري و درمان زخم
بستر هستند. براي رسيدن به مراقبتي با كيفيت مطلوب، بايد دانش
و عملكرد پرستاران بر اساس بهترين شواهد عملي باشد(15). دانش
پرستاران در زمينة بروز و شيوع و همچنين پيشگيري و درمان زخم
بستر، نقش مهمي را در سيستم هاي مراقبت بهداشتي ايفا مي نمايد
(16). افزایش درک و آگاهی پرستاران در مورد عوامل خطر مرتبط با
بروز زخم فشاری در تعیین بیمارانی که نیازمند به شروع به موقع
درمان هستند، مفید است(17). نتایج مطالعه سوزنی و همکاران
(1391) که به بررسی تأثير آموزش بر دانش و عملكرد پرستاران در
پيشگيري و مهار زخم بسترپرداخته بود، نشان داد آگاهي پرستاران
در محدوده كمتر از متوسط در زمينه مراقبت راهبردي(استراتژيك)
از زخم بستر مي باشد .نتایج تحقيقي که به بررسي نگرشها و
باورهاي پرستاران و ساير اعضاي تيم مراقبتي درباره زخم فشاري
پرداخته بود، نشان داد پرستاران با وجود داشتن آگاهي،
مراقبتهاي زخم فشاري را تنها بر اساس اطلاعات سنتي و قديمي
انجام مي دادند؛ به همين دليل ضرورت تغيير در عملكرد و نگرش
آنان مشخص شد؛ زيرا اولين گام در اجراي مؤثر برنامه هاي
پيشگيري از زخم فشاري، تغيير در باور و نگرش افراد است.( 2004
–Buss) نتایج مطالعه سوزنی و همکاران نشان داد، فقدان آگاهي
ممكن است منجر به تصورات غلط در مورد پيشگيري از زخم بستر شود
(1386) . نتایج پژوهش Beeckman و همکارن درسال 2010 نشان داد،
اگرچه اطلاعات پايه بسياري از پرستاران در مورد عوامل خطر و
نواحي در معرض خطر، خوب است ولي تعداد قابل توجهي از پرستاران
در مورد برخي از موارد مؤثر بر ايجاد زخم بستر اطلاع چنداني
ندارند و اين فقدان دانش، بر عملكرد آنها تأثير منفي قابل
توجهي خواهد گذاشت.
عوامل خطر ایجاد زخم بستر به دو صورت موضعي و سیستماتیک می
باشد و عوامل موضعي عبارتند از: خوابيدن در يک وضعيت ثابت به
مدت بيش از دو ساعت، فشار وارده بر روي برجستگي هاي بدن با
زاويه بيش از ۴۵ درجه، انسداد مويرگها و قطع درناژ لنفاتيک،
افزايش درجه حرارت و رطوبت (ناشي از تعريق يا بي اختياري ادرار
و غيره) .عوامل خطر سيستميک ابتلاء به زخم بستر شامل سالمندي،
کاهش تحرک به علت شکستگي ها، پاراپلژي، کما، اعمال جراحي وسيع،
فقر تغذيه(کاهش دريافت پروتئين، عدم دريافت تغذيه دهاني و غيره
)، بيماري عروقي و فشارخون پايين مي باشد(18).
بیمارانی که
بیشتر فعایت بدنی شان کاهش یافته بیشتر دچار زخم بستر می
شوند(بلورچی فرد-1388) ، (مالکی نژاد-1385) . محققين در
پژوهشهاي خود بين عدم توان راه رفتن و شيوع زخم بستر ارتباط
آماري معني داري گزارش نمودند (سوزنی-1390)،(ریحانی
کرمانی-1385) ،(مقارئی-1382 ) ،( 2008-Reddy). نتایج چندی از
مطالعات رطوبت را به عنوان يکي از عوامل خطر ایجاد زخم بستر،
مطرح کرده اند (مقارئی،1382 ) ، (2004-Brown) .
طبق
یافته های تحقیقی بیماران دارای بي اختياري مدفوعي ۲۲ برابر
بيش از ساير بيماران در معرض خطر ايجاد زخم فشاري هستند و
هرگاه بي حركتي هم به مشكل بي اختياري افزوده شود، خطر ايجاد
زخم فشاري به ۳۷ برابر افزايش مي يابد. بي تحركي و بي اختياري
مهمترين عوامل خطر براي ايجاد زخم فشاري محسوب مي
شوند(Vollman- 2006 ).
طبق نتایج
مطالعات افراد مسن به علت از دست دادن چربی بافت زیر جلدی ،
پوست چروکیده دارند و مستعد زخم های فشاری هستند,
(2008-Shahin) , (2008, Wann-Hansson) (2006- Kirman). مطالعه
Bours و همكارانش (۲۰۰۱) رابطه معني داري را بين وجود زخم
فشاري با سن و بي اختياري، نشان داد.
درعدم
درک حسي يا عدم پاسخ به محرک دردناک موجب عدم حرکت در تخت شده
و اين تهديدي براي ايجاد زخم بستر شناخته شده است(23و24).
یافته
های تحقیقات نشان داد طول زمان بستری در تشکیل زخم های فشاری
نقش دارد(ریحانی کرمانی-1386)،(پاریاد-1384)،) (2004-Lindgren
. ميزان بروز زخم فشاري در آقايان بيشتر از خانم ها و بيشترين
محلي كه زخم اتفاق افتاده در ناحيه باسن بوده است. به نظر مي
رسد تفاوت در ساختمان اسكلتي-عضلاني آقايان و خانم ها در تجمع
بافت چربي بيشتري در ناحيه شكم و باسن درخانم ها بر نتيجه
تاثير گذار بوده است (بشاورد-1391)، (2009-Jan willem) .
مطالعه ای با
هدف تعیین عوامل خطر ایجاد زخم بستر در بیماران ضربه مغزی-
نخاعی بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد، نشان داد عوامل
بروز زخم بستر در بیماران آسیب مغزی- نخاعی شامل: کاهش درک حس،
اختلال حرکتی، کاهش سطح هوشیاری و مدت زمان بستری می
باشد(ریحانی کرمانی-1385).
نتایج مطالعه
ساری و همکاران(1389) نشان داد زخم بستر در افراد مسن، خانم
ها، افراد با تحرک و فعالیت کمتر، سطح هوشیاری پایین تر، طول
مدت بستری بیشتر، بیماران تحت مراقبت داخلی و در بیماران مبتلا
به تب، دیابت، فشارخون، فلج و بیماری های تنفسی، به طور معنی
داری بیشتر است.
یافته های
مطالعه ای نشان داد بین كشيدن سيگار در بيماران و بروز زخم
بستر رابطه معنی داری وجود دارد .(2003-Langer) زخم بستر در
نواحي مختلف بدن مثل: ساکروم، برجستگي ايلياک، پاشنه پا، آرنج،
قوزک پا، تروکانتر،پس سر و کتف اتفاق مي افتد. بيشترين درصد
زخم بستر ۲۳ درصد در ناحيه ساکروم بيماراني که به طور مداوم به
پشت خوابيده اند، ۱۵ درصد در تروکانتر بيماران به پهلو خوابيده
و ۲۴ درصد در ناحيه ايسکيوم بيماراني در وضعيت نشسته ايجاد مي
شود (19).
نتایج
برخی تحقیقات نشان داد شایع ترین محل زخم در بیماران آسیب
نخاعی ناحیه ایسکیوم و ساکروم می باشد(20،21). نتایج مطالعه
سوزنی و حسنی (1385)نشان داد که بیشترین محل ایجاد زخم فشاری
در بیمارانی که از صندلی چرخدار استفاده می‌کنند، در ناحیه
برجستگی های (توبروزیته‌های) ایسکیال است که با
مطالعه(Hamanami- 2004) همسو بود.
در واقع 95
درصد همه زخم هاي فشاري برروي برجستگي هاي استخواني نيمه
تحتاني بدن ديده مي شوند (22). شايعترين محل ايجاد زخم ناحيه
ساکروم و پاشنه پا مي باشد که با مطالعات و (2004) Lindgren ،
(2011) Tubaishat ، همخواني دارد. سر تخت بيمار بايد در پايين
ترين ارتفاع ممكن قرار داده شود به طوري كه براي شرايط باليني
بيمار مناسب باشد و سايش و نيروي برشي را كم كند. بلند كردن سر
تخت بيمار در وضعيت سوپاين به بيش از ۳۰ درجه سبب سر خوردن
بيمار به پايين تخت مي شود در اين حالت يك نيروي برشي به
انتهاها اعمال مي شود و به بافتهاي ساكروم و پاشنه ها فشار و
نيروي برشي وارد مي گردد(25).
یکی از مهمترین مراقبتهای پرستاری حفظ سلامت پوست بیماران است.
پیشگیری از زخم بستر از وظایف اصلی پرستار و یکی از اولویت های
مراقبتی در امر مراقبت از بیماران بی حرکت یا دارای محدودیت
حرکتی است(26).
نتایج مطالعه
ای که به بررسی تأثیر پروتکل مراقبت پوستی در مراقبت از
زخم‌های فشاری پرداخته بود، نشان داد که اجرای پروتکل مراقبت
پوستی، میزان بروز و شیوع زخم های فشاری و زمان ترمیم را به
طور چشمگیری کاهش می‌دهد 2005-Thompson)). پيشگيري مؤثرترين
روش براي حل اين مشكل و كيفيت بالاي مراقبتهاي پرستاري نيز
عامل كليدي در رفع اين معضل مي باشد.
اقدامات
پيشگيري به چهار گروه شامل: 1- ارزيابي خطر پيشرفت زخم
فشاري;2- مراقبت پوستي و درمان مقدماتي مثل بهداشت پوست; 3-
استفاده از سطوح حمايتي كاهنده فشار مانند تشك مواج و... ;
4-آموزش تقسيم مي شوند (27).
ارزيابي خطر
به عنوان اولين مرحله در پيشگيري از پيشرفت زخم فشاري، در
مراقبت پرستاري از بيمار توصيه مي گردد(28). نتایج مطالعات
نشان داد در بيماران ناتوان و يا با استراحت مطلق در تخت تغيير
وضعيت مداوم مي تواند از بروز زخم بستر جلوگيري کند
(مقارئی-1382 ) ، (2008-Gallagher) ،(2004-Brown) .
وضعیت
دهی مناسب برای بیماران بستری طولانی مدت، با یک برنامه منظم
در چرخش و جا به جا کردن بیمار آغار می شود. بیماران بستری
حداقل هر دو ساعت و بیماران روی صندلی ، حداقل هر یک ساعت جابه
جا شوند.
بیماران در
موقع دراز کشیدن به پهلو باید در یک زاویه 30 درجه قرار
گیرند(جهت پیشگیری از زخم تروکانتر) و جهت جلوگیری از فشار بر
قوزک پا و زانوها بهتر است یک بالش بین پاها و زیر قوزک قرار
داد. پاشنه ها به مراقبت ویژه ای نیاز دارند.
برای بالا
آوردن پاشنه ها باید بالش هایی زیر قسمت انتهایی ساق ها قرار
داد(29و30). نتایج مطالعه نادری پور و همکاران که با هدف تاثیر
پانسمان هیدروکلوئید بر پیشگیری از زخم بستر انجام شد، نشان
داد روش مراقبتی پانسمان هیدروکلوئید در پیشگیری از زخم های
فشاری بیماران تاثیر داشته است(31).
سایر
روش های پیشگیری از زخم بسترکه در پژوهش ها استفاده شده و
تاثیر مثبتی در پیشگیری داشته عبارتند از شناسایی افراد در
معرض خطر با استفاده از معیار ارزیابی قبل از عمل (مثلا معیار
برادن یا واترلو) ، مشاهده مرتب و تمیز نگه داشتن پوست، تغییر
وضعیت بیمار هر دو ساعت یک بار، استفاده از وسایل توزیع کننده
فشار بر روی نواحی تحت فشار مثل تشکهای بادی وآبی و تجهیزات
ثابت مانند پوششهای فوم دار و حاوی ژل(33،32،34).
توصيه مي شود
بر بالين بيمار يك ارزيابي سيستماتيك در زمان پذيرش و يا هر
زمان كه تغيير قابل ملاحظه اي در وضعيت بيمار ايجاد شد با
استفاده از يك معيار معتبر انجام شود( .(2010-Kottnerامروزه
حداقل 40 معيار ارزيابي خطر وجود دارد كه بيشتر آنها از نظرات
افراد متخصص، بررسي مقالات مختلف و يا تغيير معيارهاي ابتدايي
حاصل شده اند. (2002- Lisett).
ابزار برادن
شامل ۶ زير مجموعه درك حسي، رطوبت، فعاليت، جنبش، تغذيه و سايش
مي باشد و نمره دهي اين معيار از ۶ (بالاترين خطر) تا
۲۳(كمترين خطر) است. حساسيت اين تست ۸۳ درصد تا ۱۰۰ درصد و
ويژگي آن ۶۴ درصد تا ۷۷ درصد مي باشد ا ما ارزش اخباري
مثبت(Positive predictive value)آن ۴۳ درصد است(36) .
يافته های
مطالعه سوزنی و همکاران( 1389) که به پيشگويي زخم فشاري در
بيماران بستري با استفاده از معيارهاي برادن و واترلو پرداخته
بود، نشان داد معيار برادن در قضاوت باليني پرستاران و در
تشخيص ايجاد زخم فشاري نسبت به معيار واترلو داراي حساسيت و
ويژگي بهتر و قابليت پيشگويي بالاتري است.
درمان و بهبودی زخم های فشاری بر اساس سه اصل مهم حذف فشار،
مراقبت از زخم و تغذیه مناسب می باشد.در درمان زخم های فشاری
ابتدا باید فشار بر بافت را که مهمترین عامل ایجاد زخم می باشد
را از بین برد که روش های لازم در مبحث پیشگیری توضیح داده شده
است.
دومین عامل
اساسی در درمان زخم های فشاری مراقبت صحیح از زخم می باشد و
جهت نیل به این هدف باید سه اصل تمیز کردن زخم (Cleaning) ،
برطرف کردن بافت های مرده (Debridement) ،پانسمان زخم
(Dressing) را رعایت کرد.
درمان عفونت زخم و کنترل درد نیز برای برخی از زخم های فشاری
نیز انجام می شود(خراسانی-1383). طی بررسی 28 مقاله مرتبط با
درمان زخم های فشاری برخی از موارد پرکاربرد و داری تاثیر مثبت
آورده شده که شامل: درمان های روتین به همراه اقدامات ضروری
نظیر شستشو با نرمال سالین، پانسمان استریل و غیره، یا پانسمان
های گران قیمت که بر استفاده از فاکتورهای رشد پلاکتی و یا DNA
نو ترکیب تاکید دارند و با استفاده از ابزارهای شناخته شده
جدیدتر نظیر ابزارهای پرکاربرد گرمایی و فیزیکی مثل
اولتراسوند(US) و اشعه ماورا بنفش (UVS) گاهی استفاده می شوند.
برای
برخی از زخم های درجه 3 و بالاتر جراحی و یا گرفت پوستی اجتناب
ناپذیر است(35). نتایج مطالعه ای که بررسی مقایسه تاثیر
پانسمان عسل با پانسمان هیدروکلوئید بر ترمیم زخم فشاري
بیماران بستري در بخش هاي ویژه پرداخته بود، نشان داد تاثیر
پانسمان با عسل و پانسمان هیدروکلوئید در ترمیم زخم فشاري
نتایج مشابه ی دارد(مهربانی-1391). و همچنین نتایج تحقیق
آویژگان (1383) نشان داد استفاده از ژل گیاه آلوئه ورا، در
کیفیت و سرعت بهبود زخم، نسبت به درمان رایج بسیار موثرتر و کم
هزینه تر است. مطالعه ای شجاعی و همکاران(1385) که با هدف اثر
لیزر کم توان در درمان زخم فشاری جانبازان نخاعی انجام شد،
نشان داد درمان با لیزر کم توان به همراه درمان روتین(گروه
مورد) نسبت به درمان روتین (گروه شاهد) تاثیر معناداری در کاهش
stage زخم و وسعت زخم دارد.
برنامه‌های آموزشی، روند مناسبي برای انتقال دانش جدید به
مراقبت‌دهندگان مبتلایان به زخم فشاری است؛ در صورتی که این
اطلاعات به راهكارهاي مؤثر برای پیشگیری و درمان تبدیل شود،
تأثير مطلوبي خواهد داشت؛ با توجه به عوامل موثر بر ایجاد زخم
بستر در بیماران آسیب نخاعی ، در نظر گرفتن موارد زیر می تواند
به پیشگیری و کاهش بروز زخم فشاری کمک نماید.
- استفاده از روش هايي براي انتقال دانش جديد در عملكرد
پرستاران توصیه می شود.
- فرم هايي طراحي گردد كه به صورت مكتوب وضعيت بيمار مستعد
ابتلا به زخم بستر در بدو ورود تعيين و در صورت ايجاد زخم،
براي پي بردن به چگونگي روند بهبود، وضعيت آن در پرونده بيمار
ثبت گردد.
- توجه ویژه پرستاران و سایر کادر بیمارستان به بیماران با
شرایط زیر: در افراد مسن، خانم ها، افراد با تحرک و فعالیت
کمتر، سطح هوشیاری پایین تر، طول مدت بستری بیشتر، بیماران تحت
مراقبت داخلی و در بیماران مبتلا به تب، دیابت، فشارخون، فلج و
بیماری های تنفسی.
- تشکیل یا فعال سازی کمیته یا انجمنی در بیمارستان با حضور
پرستاران،پزشکان، مسؤولان بخش های بستری و مدیران یا مسؤولان
سطح بالای بیمارستان برای برگزاری جلسات منظم به منظور ریشه
یابی و حل مشکل زخم بستر در بیمارستان .
- شناسایی بخش هایی که از این نظر دارای مشکلات بیشتری هستند.
اگر چه ريشه کني زخم بستر امري بعيد به نظر ميرسد اما با
مراقبت پرستاري ماهرانه و پيشگيري و درمان صحيح وعلمي بيمار
ميتوان گام بزرگي در اين راستا برداشت.
.
1- Talor C, Lillis C, Lemone P. Fundamental Of nursing the
art and science of nursing care. 5th ed. Philadelphia:
Lippincott; 2005.
2- Sipski ML, Richards JS. Spinal cord injury
rehabilitation. Am J Phys Med Rehabil. 2006; 85 (4): 310-42.
3- Hollisaz MT, Khedmat H, Yari F. A randomized clinical
trial comparing hydrocolloid, phenytoin and simple dressing
for the treatment of pressure ulcer. BMC Dermatol. 2004; 4
(1):18-22.
4- Garber SL, Rintala D, Holmes SA, Rodrigues GP, Friedman
J. A structured educational model to improve pressure ulcer
prevention knowledge in veterans with spinal cord
dysfunction. J Rehabil Res Develop.2002; 39 (5): 575-87.
5- Arun B, Taly DM, Krishan P, Nair S, Mulari T, Archana J.
Efficacy of multi wavelength light therapy in the treatment
of pressure ulcers in subjects with disorders of the spinal
cord. Arch Physical Med Rehabil. 2004; 85 (10) 1657-61.
6- Maugham L, Cox R, Amsters D, Battistutta D. Reducing
inpatient hospital usage for management of pressure sores
after spinal cord lesions. Int J Rehabil Res. 2004; 27:
311-15.
7- Garber SL, Rintala DH. Pressure ulcers in veterans with
spinal cord injury: A retrospective study. J Rehabil Res
Develop. 2003; 40 (5): 433-42.
8- Ayello EA. Predicting pressure ulcer risk. Geriatric
Nursing. 2004; 1 (5): 125-32.
9- Graham K, Logan JO. Using the Ottawa Model of research
use to implement a skin care program. 2004; 19 (1):
18-25.
10- Shahin ES, Dassen T, Halfens RJ. Incidence, prevention
and treatment of pressure ulcers in intensive care patients:
a longitudinal study. Int J Nurs Stud. 2009; 46 (4): 413-21.
11- Simon M, Bergquist-Beringer S, Gajewski B, Dunton N.
Pressure ulcer prevention as an indicator of nursing care
quality: a comment on Jull and Griffiths (2010). Int J Nurs
Stud. 2010; 47 (9): 1194-95.
12- Papanikolaou P, Lyne P, Anthony D. Risk assessment
scales for pressure ulcers: a methodological review. Int J
Nurs Stud. 2007; 44 (2): 285-96.
13- Aydin AK, Karadağ A. Assessment of nurses' knowledge and
practice in prevention and management of deep tissue injury
and stage I pressure ulcer. J Wound Ostomy Continence Nurs.
2010; 37 (5): 487-94.
14- Jull A, Griffiths P. Is pressure sore prevention a
sensitive indicator of the quality of nursing care? A
cautionary note.Int J Nurs Stud. 2010; 47 (5): 531-33.
15- Miyazaki MY, Caliri MH, dos Santos CB. Knowledge on
pressure ulcer prevention among nursing professionals.Rev
Lat Am Enfermagem. 2010; 18 (6): 1203-11.
16- Chianca TC, Rezende JF, Borges EL, Nogueira VL, Caliri
MH. Pressure ulcer knowledge among nurses in a
Brazilian university hospital. Ostomy Wound Manage. 2010; 56
(10): 58-64.
17-Keelaghan E et al .Prevalence of pressure ulcers on
hospital admissions among nursing home residents transferred
to the hospital. Wound Repair and Regeneration. (2008) 16
(1) 331–336.
18-Moore ZE, Cowman,S. Risk assessment tools for the
prevention of pressure ulcers.Cochrane Database Syst Rev
2008:CD006471.
19-Pressure Ulcers. Mosby’s Nursing Consult. (Accessed in
May 22, 2012 at http//nursingconsult.com).
20- Dixon M, Ratliff C. Pediatric pressure ulcer
prevalence:one hospital's experience. Adv Wound Care
2005;51(6):44-6, 48-50.
21- Carasa M, Polycarpe M. Caring for the chronically
critically ill patient: establishing a wound-healing program
in a respiratory care unit. Am J Surg 2004; 188:18-21.
22- European pressure ulcer advisory panel.Pressure ulcer
treatment guidelines. 1999. Available at:
www.epuap.org/gltretament.html (Accessed 9 May 2006).
23-Brown SJ. The Braden Scale. A review of the research
evidence. orthope Nurs 2004: 23: 30-8.
24-Bergstrom N, Braden BJ, largezze A, et al. The Braden
scale for predicting pressure sore risk. Nurs Res 1987: 36:
205-10.
25- Paul JA, Wille J, Ramshorst BV. Pressure ulcers in
intensive care patients: a review of risks and prevention.
Intensive Care Med 2002; 28: 1379-88.
26 - Potter PA, Perry AG. Fundamentals of nursing.
Philadelphia: Mosby Co; 2001. P. 1558-1563.
27- Pancorbo- Hidalgo PL, Garcia-Fernandez FP, Lopez-Medina
IM,Alvarez-Nieto C. Risk assessment scales for pressure
ulcer prevention:a systematic review. J Adv Nurs
2006;54(1):94-110.
28- Lindgren M, Unosson M, Krantz AM, Christina A. A risk
assessment scale for the prediction of pressure sore
development: reliability and validity. Journal of Advanced
Nursing 2002;38(2):190-199.
29- Norton, D, McLaren, R, Exton-Smith, AN.An investigation
of geriatric nursing problems in hospital, Churchill
Livingston, London 1975.
30- Knox, DM, Anderson, TM, Anderson, PS. Effects of
different turn intervals on skin of healthy older adults.Adv
Wound Care 1994; 7:48.
31-Naderi poor A et al (2005). [The Effect of Hydrocolloid
Dressing on Prevention of Pressure Ulcer of Patients with
Coronary Graft]. Master Degree Thesis in Nursing.Tehran
University of Medical Sciences and Health Services.
[Persian].
32 - Stephens F, Bick D. Risk assessment and prevention
audit project. Nurs Stand. 2002 Jul 17-23; 16(44): 62-4,
66-7.
33 - Tucker SM, Conabbio MM, Paguehe EV, Wells MF. Patient
care standards collaborative planning nursing intervention.
7th ed. Baltimor: Mosby Co; 2000. P. 713.
34 - Bale S, Jones V. Wound care nursing. 1st ed.
Philadelphia: Bailliere Tindall Co;1997. P. 166.
35- Braddom RL. Editor, Physical medicine & Rehabilitations:
W.B. Saundres Company, USA: 2nd ed: 2000. p. 645-663.
36-Courtney H. Assessing risk and preventing pressure ulcers
in patients with cancer. Seminars in Oncology Nursing 2006;
22(3): 178–84.
|
