کودکان و حوادث رانندگی 

www.isaarsci.ir

 

زمانی که پشت فرمان اتومبيل نشسته ايد و فارغ و بی خيال به پدال گاز فشار می آوريد و در خيابانهای تنگ و فشرده و يا کوچه های پيچ در پيچ مرتبا" به سرعت خود می افزاييد، هيچ فکر کرده ايد که ممکن است چند لحظه ديگر، چند متر بالاتر، سر يک پيچ، ناگهان کودک شاد و سالمی، در مقابل اتومبيل شما ظاهر شود و قبل از آن که متوجه شويد، حادثه ای رخ دهد؟ حادثه ای که به هيچ وجه برای او، برای شما و برای پدر و مادر چشم انتظارش قابل جبران نيست. آن لحظه ای که باز هم راحت و آسوده ، پشت فرمان مشغول صحبت و شوخی با همنشين خود هستيد. اين احساس را پيدا کرده ايد و اين انديشه را داشته ايد که ممکن است همين بی فکری شما ، همين بی توجهی به مقررات راهنمايی و رانندگی، حوادث مرگباری را به وجود آورد؟ و چه بسا امکان دارد اين رويداد خطرناک و مرگ آفرين برای همسايگان شما، برای نزديکان شما، برای خواهرزاده، برادرزاده و يا حتی برای کودک شما به وجود آيد. همچنان که تاکنون نظاير آن فراوان ديده شده است که برخی از رانندگان بر اثر بی احتياطی، کودک و جگرگوشه خود را زير گرفته و به قتل رسانده اند. ترديدی نيست که رانندگی، در همه جای دنيا، حادثه ساز و حتی مرگ آفرين است. اما در اين هم شک و شبهه ای نيست که هر يک از ما نيز در نظم و آرامش و جلوگيری از تصادف سهم بزرگی داريم. اگر من و شما و ديگران که در پشت فرمان اتومبيل   نشسته ايم، تلاش کنيم تا مقررات راهنمايی و رانندگی و مقررات ايمنی را رعايت کنيم و اگر لحظه ای فکر کنيم و خود را جای گروه عابر پياده قرار دهيم و مشکلات آنها را در عبور از خيابانها و کوچه ها در نظر گيريم و از لجاجت و عناد در راندن و سبقت گرفتن های بی جا بپرهيزيم. مسلما" خود را از درگيری با بسياری از مشکلات ناگهانی که ناشی از تصادف است، رهانيده ايم.

عده ای تصور می کنند که در رانندگی از سابقه، تجربه و مهارت کافی    بهره مند و برخوردار هستند و به همين دليل، کمتر به اطراف توجه دارند. بايد دانست اطمينان و اعتماد به تجربه و مهارت نمی تواند به هنگام وقوع حادثه، صددرصد پشتوانه باشد؛ زيرا حادثه يک باره و ناگهانی روی ميدهد.

اما پدران و مادران وظيفه مهم تری به عهده دارند. آنها نيز مکلف هستند که قبل از هر چيز نونهالان خود را با روش های عبور از کوچه ها و عرض خيابانها آشنا سازند و به عنوان يک مربی و راهنما آنها را در مسائل ترافيک هدايت و ارشاد کنند. در حالی که بسياری از ما نه تنها با اعمال و رفتار و کردار خود نمی توانيم در هدايت و ارشاد کودک، صادق و راستين باشيم؛ بلکه ناخود آگاه او را در جهت عکس قضيه راهنمايی می کنيم. هنوز بسياری از بزرگ ترها و پدران و مادران در حالی که ظاهرا" دست   بچه های خود را به دست می گيرند، سواره رو را بر پياده رو ترجيح ميدهند و بی جهت از لابلای ماشين ها و اتومبيل ها عبور می کنند و انگار   نمی دانند که پياده رو را برای عابر پياده و سوار رو را برای اتومبيل ها ساخته اند تا هر يک از آنها به آزادی و راحتی بتوانند به عبور خود ادامه دهند و يا آن که راهپيمايی از قسمت وسط خيابان را امتياز و افتخاری  می دانند! بسيار ديده شده آدم هايی به ظاهر کامل و عاقل به هنگام عبور از وسط خيابان و يا حداقل پياده رو، به دوستی برخورد کرده و با او به گفتگو و حال و احوال ايستاده اند. اين عمل وقتی در پياده رو صورت ميگيرد. به ظاهر شايد اشکال چندانی نداشته باشد، ولی بلاشک نتايج نامطلوب در پی دارد. زيرا فرزندان ما ناخود آگاه از رفتار ما پيروی کرده و در حاشيه خيابان به گفتگون يا بازی مشغول می شوند و حوادثی تلخ به بار می آورند. آيا سزاوار است در اثر بی احتياطی رعايت نکردن مقررات، کودک شما جان خود را از دست بدهد؟

به راستی شما که وقتی کودکتان به يک بيماری ساده مبتلا می شود، خود را به هر دری می زنيد، او را نزد پزشک می بريد و هر گونه هزينه را متحمل می شويد تا او زودتر سلامت خود را باز يابد، چرا نبايد وی را از حوادث تلخ و مرگبار رانندگی و مقررات عبور و مرور آگاه سازيد و از او بخواهيد با پليس که حافظ جان اوست همکاری کند و از انجام هر نوع خلافی بپرهيزد. علاوه بر والدين، مربيان و معلمان بايد تا حد امکان دقايقی از ساعات درس را به آموزش کودکان در مسائل اجتماعی اختصاص دهند و به آنها بياموزند که آمد و شد نادرست ، عواقبی شوم در بر دارد.

 ****

 منبع : مقاله "  کودکان و حوادث رانندگی   " روزنامه اطلاعات- بخش ضميمه - شنبه 2 خرداد-1388

  بازگشت به صفحه اصلی  

براي اطلاع از به روز رساني سايت  مشترك  شويد