|
|
|
|
|
|
|
|
داستان عينک با ( نرون ) که از سال 54 تا 68 ميلادی امپراتور روم بود آغاز می شود در ميان امپراتوران روم نرون شايد از همه عجيب تر بود: اين مرد به اسبش عنوان سناتو داده بود و رخت و لباس آدميزاد به اين حيوان می پوشاند شبها در کوچه و خيابانهای شهر پرسه می زد آواز می خواند و می رقصيد و نمايش ها را از پشت يک قطعه گوهر رنگی محدب که جلوی يک چشم خود می گرفت تماشا می کرد. اگر چه هنوز به طور قاطع معلوم نيست اما گمان می رود که نرون نزديک بين بوده است نگه داشتن گوهر جلوی چشم نه تنها اشياء را زيباتر می ساخت بلکه به اين امپراتور ريز نقش مضحک کمک می کرد تا بهتر ببيند احتمالا" چينی ها نخستين مردم روی زمين بودند که از عينکهايی شبيه عينکهای امروزی استفاده می کردند اين عينک معمولا" شامل دو عدسی بسيار بزرگ بيضی شکل از سنگ بلور بود. قاب آن از لاک سنگ پشت ساخته می شد و دو ريسمان منتهی به وزنه که پشت گوش آويزان می شد عينک را ثابت نگه می داشت گاهی دسته ی عينک را درون کلاه می چپاندند و يا با دسته برنجی خميده به شقيقه ها می چسباندند. اما در هر صورت عينکهای ابتدايی چينی کمکی به نيروی ديد نمی کردند و کسانی که از اين عينکها می زدند گمان می کردند که برايشان خوش يمن است و قيافه شان را قشنگتر يا مهمتر جلوه می دهد اغلب مردم قابهای بدون شيشه به چشم می گذاشتند . عينک در حوالی سده سيزدهم در اروپا پيدا شد عدسی اين عينکها هم مثل شيشه های چينی از بلور طبيعی يا سنگهای شفاف ديگر ساخته می شد. ليکن اروپايی ها به خاطر شگون يا قيافه ی ظاهری، عينک نمی زدند: هدف آنان بهبودی ديد بود. عينک های اوليه اروپايی صرفا" شيشه بزرگ نمايی بود که با دست گرفته می شد. بعدها عينک دو شيشه ای قابداری عرضه شد که يک دسته داشت و جلو چشم گرفته می شد. سپس دسته کنار گذاشته شد و نوارها يا قيطانی که دور سربسته می شد جای آن را گرفت. تا مدتی عينک فنردار بکار می رفت ، يعنی شيشه ها با ابزارگير مانندی به بينی بند می شد. سرانجام اين فکر بوجود آمد که از دسته ی سيمی منحنی محکمی که پشت گوش قرار می گيرد استفاده شود. در اواخر سده سيزدهم کشف شد که عدسی های ساخته شده از شيشه بر سنگهای شفاف برتری دارد. اگر چه مسلم نيست اما اعتقاد بر اين است که يک شيشه بر پنجره ساز - نخستين کسی بود که عينکی با چنين عدسی هايی ساخت در اروپا تا مدتی زيادی پس از اختراع عينک پزشکان اين وسيله را به تمسخر می گرفتند و بيشترشان می پنداشتند که عينک چيز خطرناکی است و می گفتند کم بينی و کم سويی چشم را بايد با ضماد و مرهم درمان کرد و زدن عينک سبب آسيب ديدن بيشتر چشم خواهد شد. پيداست که مردم به گفته های پزشکان گوش نمی داده اند يکی از دلايل اين امر گسترش اهميت کتابخوانی در آن زمان است. سال به سال عده ی بيشتری می يافت. در سال 1784 بنيامين فرانکلين عدسی دوکانونی را ابداع کرد. اين عدسی ها اگر چه از سکه ی يک ريالی بزرگتر نبودند راه را به سوی عدسی سازی هر چه دقيق تر و پيشرفته تر گشودند. نخستين عدسی درون چشمی در سال 1877 در آلمان اختراع شد. جالب توجه اينکه عدسی ياد شده به منظور بهبود ديد ساخته نشده بود اين عدسی را دانشمندی اختراع کرد که هدفش حفاظت تخم چشم فردی مبتلا به بيماری پلک چشم بود. ****
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
براي اطلاع از به روز رساني سايت مشترك شويد |
||
|
|